MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ...Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02.06.2016 tarih ve 2014/799-2016/370 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı şirketin HES projesi kapsamında Kandil baraj inşaatı şantiyelerinde, taraflar arasında yapılan araç kira sözleşmesine göre malzeme, servis ve personel taşıma işini yaptığını, araç kira sözleşmesine göre müvekkilin normal mesai süresinin 12 saat olduğunu ve bu süreyi aşan saatler için müvekkilin alacağına normal saat olarak ilave edilmesi gerektiğini, ancak sözleşme süresince davalının müvekkilinin fazladan çalıştığı sürelerin ücretlerini vermediğini ileri sürerek HMK’nın 107. maddesi gereğince şimdilik 100,00 TL’nin hak ediş tarihinden itibaren en yüksek faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, yargılama sırasında talebini12.169,50 TL olarak belirlemiştir.
Davalı vekili; taraflar arasında araç kiralama sözleşmesi bulunduğunu ve müvekkilinin sözleşme gereğince davacının tüm haklarını ödediğini, davacının müvekkili tarafından yapılan ödemeleri ihtirazi kayıt koymadan kabul ettiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında düzenlenen araç kira sözleşmesinin 01.03.2012-01.03.2013 tarihleri arasını kapsadığı, sözleşmeye göre normal çalışma süresinin 12 saat olduğu ve fazla çalışan saatler için işletenin alacağına normal saat ücretinin ilave edileceğinin hüküm altına alındığı, talep edilen diğer yıllar için sözleşme ibraz edilemediği, tanık beyanlarına göre davacının ortalama günlük 5 saat fazla çalıştığının belirlendiği, ancak şantiyede bazen boş bir şekilde beklediklerinden hesaplanan fark ücretinden %20 oranında hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 9.735,60 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.

1- Dava, araç kiralama sözleşmesinden kaynaklanan alacak istemine ilişkindir. Mahkemece, tanık beyanlarına itibar edilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Ancak, taraflar arasında yazılı araç kiralama sözleşmesi yapıldığı, sözleşme gereğince günlük çalışma süresinin 12 saat olduğu ve fazla çalışmaya ihtiyaç duyulduğu zamanlarda bu süreyi aşan saatlerin işleten ...’ın alacağına normal saat ücreti olarak ilave edileceğinin kararlaştırıldığı, ayrıca aracın bir aylık kira ücretinin 2.300,00 TL olarak belirlendiği ve ödemelerin her ayın sonunda Yüksel İnşaat A.Ş.’nin tutmuş olduğu puantaj esas alınarak işleten ... tarafından kesilecek fatura karşılığında ödeneceğinin belirtildiği anlaşılmaktadır. Öte yandan, sözleşme süresince davalı tarafından her ay davacıya ödemeler yapıldığı, bu ödemelerin sözleşmede belirtilen aylık ücretin üzerinde olduğu, bu nedenle sözleşme hükümleri karşısında, yapılan ödemelerin içerisinde fazla çalışma ücretinin de yer aldığının kabulü gerekmektedir. Bu durumda, mahkemece, taraflar arasındaki sözleşmenin iş sözleşmesi olmadığı, araç kiralama sözleşmesi olduğu, basiretli davranması gereken davacının, sözleşme süresince ihtirazi kayıt olmadan ödemeleri kabul ettiği ve delil olarak dayandığı davalıya kesilen fatura örneklerini ibraz edemediği, bu haliyle dosya kapsamı ile iddiasını ispatlayamadığı gözetilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamış, kararın davalı yararına bozulması gerekmiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre, davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 28.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.