Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12444 Esas 2018/3964 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/12444
Karar No: 2018/3964
Karar Tarihi: 28.05.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12444 Esas 2018/3964 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, kredi kullandırım masrafı adı altında kesilen 1.575 TL'nin davalıdan tahsilini talep etmişti. Ancak mahkeme, davanın reddine karar vermiştir. Kararın temyiz sınırının altında kalması nedeniyle davacı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Maddi değeri 1.000 TL'yi aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Alacağın tamamı dava edilmiş olsa bile, hükümde asıl istemin kabul edilmeyen bölümü 1.000 TL'yi geçmeyen taraf temyiz hakkına sahip değildir. Bu miktar, 18.02.2016 tarihi itibariyle 2.190 TL'dir. Kanun maddesi; HUMK'nın 427. maddesi, 5219 Sayılı Kanun'un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Ayrıca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği belirtilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2016/12444 E. , 2018/3964 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 18/02/2016 gün ve 2014/1466-2016/134 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427. maddesine göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin olup, alacağın tamamı dava edilmiş olması halinde, hükümde, asıl isteminin kabul edilmeyen bölümü 1.000,00 TL’yi geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Bu miktar, karar tarihi olan 18.02.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili, kredi kullandırım masrafı adı altında kesilen 1.575,00 TL’nin davalıdan tahsilini talep etmiş olup, mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir. Bu durumda, dava değeri yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE,ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 28/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.