Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/10870 Esas 2018/5010 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I


Davacı vekili, müvekkilinin Köy Hizmetleri Müdürlüğünde işe başladığı tarihten itibaren Türkiye Yol-İş Sendikasına üye olduğunu, Köy Hizmetleri Müdürlüğünde işe başladığı tarihten kadrolu işçi statüsüne geçirildiği 2001 yılına kadar geçici işçi statüsünde çalıştırıldığını, 2001 yılında aynı yerde daimi işçi statüsüne geçirildiğini, ancak daimi işçi statüsüne alındığında geçici işçilikte geçen sürelerinin kıdem hesabında dikkate alınmadığını, 2005 yılında Köy Hizmetleri Müdürlüğünün lağvedilmesi ile tüm hak ve alacakları ile beraber İl Özel İdaresine devredildiğini, daimi kadroya geçirilirken işe başladığı tarihten itibaren tüm kıdem süresinin nazara alınması gerektiğini ileri sürerek, hizmet süresinin toplamına göre intibaka esas derece ve kademesinin tespitiyle, eksik ödenen ücret alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Taraflar arasında, davacının daimi işçi kadrosuna geçiş işlemi sırasında, ücretinin eksik belirlenip belirlenmediği ve buna bağlı eksik ödenen ücret alacaklarının olup olmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Eldeki davayla benzer mahiyetteki uyuşmazlık hakkında, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 11/11/2015 tarihli ve 2015/7-1115 esas, 2015/2541 karar sayılı kararında, geçici işçilikte geçen sürelerin daimi kadroya geçişte kademe ve derece intibakında dikkate alınması gerektiği kabul edilmiştir. Uygulama birliği, hukuki belirlilik ve öngörülebilirlik ilkeleri nazara alınarak, Dairemizce, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun bahsi geçen kararı benimsenmiştir.
Anılan sebeple, emsal nitelikteki, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 11/11/2015 tarihli ve 2015/7-1115 esas, 2015/2541 karar sayılı kararının esas alınarak dava konusu taleplerin değerlendirilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi hatalı görülmüştür.
Yukarıda yazılı sebepten kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.