Hakaret-Alenen Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/3687 Esas 2019/15393 Karar Sayılı İlamı

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.

Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1- TCK'nın 125/4. maddesinde ağırlaştırıcı neden olarak öngörülen aleniyetin söz konusu olabilmesi için olay yerinde başkalarının bulunması yeterli olmayıp, hakaretin belirlenemeyen sayıda kişi ve herkes tarafından görülme, duyulma ve algılanabilme olasılığının bulunması, herhangi bir sınırlama olmaksızın herkese açık olan yerlerde işlenmesinin gerektiği; somut olayda Apartman içerisindeki hakaret eyleminden dolayı sanık hakkında dava açıldığı, müştekilerin ifadelerinde apartman dışındaki bir eylemden söz etmedikleri, ayrıca 07/01/2014 tarihli tutanakta; sanığın bulunduğu ikametin kapısının yarım vaziyette açıldığı, sanığa hakkında şikayet olduğu ve idari yaptırım kararı uygulanacağı söylenince sanığın iddianamede bahsolunan sözleri görevli memurlara sarf ettiğinin tutanak altına alındığı, tanık Nilay’ın soruşturma aşamasında alınan beyanında sanığın evinin içerisinden müştekilere hitaben bahse konu sözleri söylediğini ve sesinin apartamana yayıldığını kendisinin de bu sözleri dairesinin kapısından dinlediğini beyan ettiği kovuşturma aşamasındaki beyanında ise sanığın penceresini açıp görevli polislere hakaret ettiğini söylemesi ve mahkemenin tanığın kovuşturma aşamasındaki beyanına dayanarak aleniyetin gerçekleştiğinin kabulü karşısında,tanığın beyanları arasındaki çelişki giderilmeden, tüm kanıtlar birlikte ve yöntemince değerlendirilmeden ve müştekilerin anlatımları, sanığın savunması ve tanık beyanından hangi beyanın hangi nedenle üstün tutulduğu da açıklanıp tartışılmadan, eksik kovuşturma ve yetersiz gerekçeyle aleniyet unsuru araştırılmadan var kabul edilerek mahkumiyet kararı verilmesi,

2- TCK'nın 125/3-a maddesi gereğince gün adli para cezasının alt sınırının 365 gün olduğu gözetilmeksizin, 1 yıl karşılığı adli para cezası şeklinde belirlenmesi,

3- Sanığın hakaret eylemini, birden fazla görevliye karşı gerçekleştirdiği kabul edilmesine karşın, TCK'nın 43/2. maddesinin uygulanmaması,

4- Gerekçeli karar başlığında müştekiler ... ve ...’ın katılma talebi olmadığı halde sıfatlarının katılan olarak gösterilmesi suretiyle CMK'nın 232/2-b maddesine aykırı davranılması,

5- 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi uyarınca hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,

6- CMK'nın 191/3-b maddesine aykırı olacak şekilde duruşmada iddianamenin kabul kararının okunmaması,

Kanuna aykırı ve sanık ...’ün temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken aleyhe temyiz olmadığından, 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 04/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.