Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/3901 Esas 2018/3197 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

I-Sanık hakkında “2007 takvim yılında sahte belge düzenlemek“ suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sahte müstahsil makbuzu düzenlemek şeklinde gerçekleşen eylemlerine ilişkin olarak, TCK‘nın 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamış; gerekçeli karar başlığında suç adı kısmında fazladan yazılan “resmi belgede sahtecilik“ suçunun mahallinde başlıktan çıkartılması ile “2007-2008“ olarak yanlış yazılan suç tarihinin “31.12.2007“ olarak mahallinde düzeltilmesi ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı sebebin bulunmadığı ve azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında “Defter ve Belge İbraz Etmeme“ suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
1-Defter ve belge ibraz etmeme suçunda, 08.02.2008 tarih ve 26781 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanunun 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 359/a-2. maddesindeki 1 yıldan 3 yıla kadar olan hapis cezasının alt sınırının, sonradan 03.07.2009 tarih ve 27277 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5904 sayılı Kanunun 23. maddesiyle “18 ay” olarak değiştirildiği; anılan “defter ve belge ibraz etmemek” suçunun “27.09.2008“ tarihinde işlenmiş olması karşısında, 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanunun 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 359/a-2. maddesinde öngörülen 1 yıldan 3 yıla kadar olan hapis cezasının sanık lehine bulunduğu, somut uygulamada hapis cezasının asgari hadden tayin edildiğinin belirtildiği hususu dikkate alındığında; lehe olan temel cezanın alt sınırının “1 yıl” hapis olduğu gözetilmeden yazılı şekilde “18 ay” üzerinden uygulama yapılmak suretiyle fazla ceza tayini,
2-Kabule göre de;
a)“27.09.2008“ olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “2007-2008“ olarak yanlış yazılması,
b)TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.