Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/2206 Esas 2020/2595 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2206
Karar No: 2020/2595
Karar Tarihi: 08.07.2020

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/2206 Esas 2020/2595 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir yağma davasında sanık mahkum edilmiştir. Dosyada incelenen kanıtlara, gerekçelere ve hâkimlerin takdirine göre suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak, 1- Tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağına dair yasal bir sınırlama vardır ve bu sınırlama göz önünde bulundurulmadan tekerrür cezaları belirtilmemiştir. 2- Malın değerinin azlığı kavramı, hafif ve pek hafif ölçütleri de içeren bir ceza indirimi sağlamaktadır, ancak bu kavramın 5237 sayılı TCK'ye özgü olduğu ve yalnızca gereksinimi kadar, değer olarak da gerçekten az olan şeylerin alınması durumunda uygulanabileceği açıklanmadan, paranın değeri az kabul edilerek bu indirimin verilmesi hukuka aykırıdır. 3- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi için uygulanacak olan değişikliğin karar yerinde yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu nedenlerle, hüküm bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasa'nın 108/2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 150. maddesi
- 765 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 522. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 7242 sayılı Yasa'nın 10. maddesi

6. Ceza Dairesi 2018/2206 E. , 2020/2595 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık ... hakkında, yakınan ...’a karşı işlediği yağma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usûl ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasanın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; sanık ... hakkında, tekerrüre esas alınan Balıkesir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/428 Esas, 2009/254 Karar sayılı ilâmındaki cezalardan hangisinin tekerrüre esas alındığının kararda açıkça gösterilmesi gerektiği gözetilmeden, infazda tereddüde yol açacak biçimde birden fazla ceza içeren ilâmın tekerrüre esas olarak gösterilmesi,
2- 5237 sayılı TCK"nin 150. maddesinin 2. fıkrasındaki "Malın değerinin azlığı" kavramının, 765 sayılı TCK"nin 522. maddesindeki hafif ve pek hafif ölçütleriyle, her iki maddenin de cezadan indirim olanağı sağlamak dışında benzerliği bulunmadığı, "Değerin azlığının 5237 sayılı Yasaya özgü ayrı ve yeni bir kavram olduğu, Yasa Koyucunun amacı ve suçun işleniş biçimi, olayın özelliği ve sanığın özgülenen kastı da gözetilmek suretiyle, daha çoğunu alabilme olanağı varken, yalnızca gereksinimi kadar, değer olarak da gerçekten az olan şeylerin alınması durumunda, yasal ve gerekçeleri de açıklanarak uygulanabileceği, somut olayda sanık ...’in, yakınan ...’dan yaklaşık 300 TL yağmaladığının anlaşılması karşısında, yağma suçunun konusunu oluşturan paranın değeri az kabul edilerek, koşulları oluşmadığı hâlde aynı Yasanın 150/2. maddesiyle cezadan indirim yapılması,

3- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanması yönünden, 15.04.2020 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 10. maddesi ile yapılan değişikliğin karar yerinde yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve savunmanı ile o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 08.07.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.