MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

A-Katılan vekilinin 26.03.2015 tarihli temyiz dilekçesinde kararda yer almayan beraat hükmünü temyiz ettiği, daha sonra 27.04.2015 tarihli dilekçe ile kararı temyiz etmeyeceğini belirttiği anlaşılmakla, sanığın temyizine hasren dosya incelenip gereği görüşüldü:
B-Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 24.11.2009 gün ve 2009/11-164 Esas, 2009/275 sayılı kararında da belirtildiği üzere, hüküm fıkrasında kanun yollarının süresi, mercii ve şeklinin CMK"nın 232/6. madde ve fıkrasına uygun olarak ve tereddüte mahal vermeyecek biçimde gösterilmesi gerektiği, somut olayda hükmün açıklandığı 24.03.2015 tarihli duruşmaya başka suçtan dolayı hükümlü olarak bulunduğu ceza infaz kurumu"ndan SEGBİS yöntemi ile katılan sanığa her ne kadar cezaevi idaresi aracılığı ile hükmü temyiz edebileceği hatırlatılmamış ise de, hüküm fıkrasının son kısmında; "Sanığın SEGBİS ile ifadesi alındığından kararın sanığa tebliğinden itibaren bir hafta içinde hükmü veren mahkemesine veya başka yerdeki emsal mahkemeye dilekçe verilmesi veya zabıt katibine beyanda bulunularak tutanağa geçirilmesi...." ibaresinin yazılı olduğu, sanığa dosya 06.04.2015 tarihinde tebliğ edildiği ve 07.04.2015 tarihli temyiz dilekçesi ile hükmü temyiz etmiş olduğu anlaşılmakla, temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 05.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.