7. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/14737 Karar No: 2014/23181 Karar Tarihi: 24.12.2014
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/14737 Esas 2014/23181 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, genel tatil ve ücret alacaklarının tahsiline yönelik dava açmıştır. Mahkeme, davacının ücret iddialarını kabul etmiştir ancak asgari ücret esas alınarak yapılan hesaplamaya itiraz eden davacı tarafından yapılan temyiz başvurusu sonucunda dosya Yargıtay'a taşınmıştır. Yargıtay, davalının tüm temyiz itirazlarını reddederken, davacının ücret talepleri konusunda mahkemenin hatalı karar verdiğine hükmetmiştir. Davacının asgari ücret ile çalışmadığı açıktır ve davacının iddiasına değer vermek daha isabetli iken, mahkemece yapılan hesaplamaya itibar edilerek verilen kararın bozulması gerekmektedir. Kanun maddeleri: İş Kanunu.
7. Hukuk Dairesi 2014/14737 E. , 2014/23181 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi : Mersin 2. İş Mahkemesi Tarihi : 11/06/2014 Numarası : 2010/933-2014/221
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2-Davacı vekili, davacının kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, genel tatil ve ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Taraflar arasında davacının alabileceği ücret konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır. Davacı aylık net 2.000,00 TL ücret aldığını iddia etmiş, davalı ise davacının asgari ücret ile çalıştığını savunmuştur. Her ne kadar, mahkemece yapılan araştırmada emsal olabilecek bir ücret belirtilmemiş ise de; davacının yaptığı iş ve bilhassa davalı işyerine girmeden önce aldığı ücret, yapılan ek ödemeler ve davacıya verilen sorumluluklar birlikte düşünüldüğünde davacının asgari ücret ile çalışmayacağı açıktır. Davalı tanığının davacıdan daha vasıfsız bir işçi olup daha yüksek ücret aldığını beyan ettiği de düşünüldüğünde, davacının iddiasına değer vermek daha isabetli iken mahkemece asgari ücret esas alınarak yapılan hesaplamaya itibar edilerek hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 24.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.