MAHKEMESİ : ADANA 4. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 02/07/2014
NUMARASI : 2014/180-2014/576


Taraflar arasındaki yoksulluk ve iştirak nafakasının arttırılması davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, dava dilekçesinde; müvekkili ile davalının, Adana 3.Aile Mahkemesinin 30/12/2009 tarihinde 2009/312/1174 E.K. sayılı kararı ile boşandıklarını, kararda çocuk için aylık 100 TL iştirak nafakasına, müvekkili için aylık 125 TL yoksulluk nafakasına hükmedildiğini; nafakaların hükmedildiği tarihle bu davanın açıldığı tarih arasında uzunca bir sürenin geçtiğini, çocuğun okula başladığını, müvekkilinin ekonomik olarak zorlandığını; küçük için daha önce hükmedilen 100 TL iştirak nafakasının 400 TL"ye, müvekkili için hükmedilen 125 TL yoksulluk nafakasının 500 TL"ye yükseltilmesine, nafakaların her yıl ÜFE oranında artırılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, müşterek çocuk Yunus için hükmedilen aylık 100 TL iştirak nafakasının 150 TL daha artırılarak aylık 250 TL"ye çıkartılmasına; davacı için hükmedilen aylık 125 TL yoksulluk nafakasının, 125 TL artırılarak aylık 250 TL"ye çıkartılmasına karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince süresinde temyiz edilmiştir.
Mahkemece; kısa kararda; davacı için daha önce hükmedilen 125 TL yoksulluk nafakasının aylık 125 TL artırılarak 250 TL"ye yükseltilmesine, müşterek çocuk için daha önce hükmedilen 100 TL iştirak nafakasının aylık 150 TL artırılarak 250 TL"ye yükseltilmesine, iştirak ve yoksulluk nafakalarının bundan sonra her yıl üretici fiyat endeksi oranında artırılmasına karar verilmiş; gerekçeli kararda ise, her yıl üretici fiyat endeksi oranında artırılmasına ilişkin bir karar verilmemiştir. Bu suretle, kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm fıkraları arasında çelişki oluşturulduğu anlaşılmıştır.
10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca kısa karar ile gerekçeli kararın çelişik bulunması hali bozma nedeni oluşturmaktadır.
Anılan içtihadı birleştirme kararı gereğince, kısa kararla bağlı olmaksızın ve dosya münderecatına göre mahkemece bu hususlar gözönünde tutularak vicdani kanaate göre karar verilmelidir.
Bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 12.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.