Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2020/1234 Esas 2021/824 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 18/12/2017 tarih ve 2016/464-2017/1121 sayılı tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde Adalet Bakanlığının talebi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kanun yararına bozma yoluna başvurulması üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, müvekkiline ait araca davalıların maliki ve zorunlu trafik sigortacısı olduğu aracın çarpması sonucu araçta değer kaybı oluştuğunu beyanla, fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla 700,00 TL maddi tazminatın ihtar tarihinden işleyecek temerrüt faizi ile davalılardan tahsilini talep etmiş, ıslah dilekçesiyle talebini 4.000,00 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 18/12/2017 tarih ve 2016/464-2017/1121 sayılı ilamında, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulü ile 1.699,23 TL değer kaybına ilişkin maddi tazminatın 11.04.2016 tarihinden itibaren (davalı sigorta şirketin sorumluluğunun 22.04.2016 tarihinden itibaren işleyecek faizle sınırlı olmak üzere) işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hükmün Adalet Bakanlığı’nın talebi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından HMK’nın 363.(HUMK"un 427.) maddesi gereğince kanun yararına bozulması talep edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan değer kaybı istemine ilişkindir.
Karayolu Trafik Kanunu’nun 91. maddesi gereği, KTK 85. maddesinde belirtilen, bir motorlu aracın işletilmesi bir kimsenin ölümüne veya yaralanmasına yahut bir şeyin zarara uğramasına sebep olması durumunda, poliçe limiti dahilinde işletenin sorumluluklarının karşılanmasını sağlamak üzere, mali sorumluluk sigortası yaptırılması zorunludur.
Dava ve karar tarihinde tarihinde yürürlükte bulunan Karayolu Trafik Kanunu’nun 90. maddesine göre “Zorunlu mali sorumluluk sigortası kapsamındaki tazminatlar bu Kanun ve bu Kanun çerçevesinde hazırlanan genel şartlarda öngörülen usul ve esaslara tabidir. Söz konusu tazminatlar ve manevi tazminata ilişkin olarak bu Kanun ve genel şartlarda düzenlenmeyen hususlar hakkında 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun haksız fiillere ilişkin hükümleri uygulanır.”
Türk Ticaret Kanunu’nun 1425. maddesine göre sigorta poliçesi genel ve varsa özel şartları içerir. Yeni Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk (Trafik) Sigortası Genel Şartları 01.06.2015 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Genel şartlar C.10. maddesi ile 12/8/2003 tarihli ve 25197 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartları yürürlükten kaldırılmıştır. Yeni genel şartlar C.11 maddesine göre genel şartlar yürürlük tarihi olan 01.06.2015 tarihinden sonra akdedilmiş sözleşmelere uygulanacaktır. Bunun doğal sonucu olarak artık eski genel şartların, yeni genel şartların yürürlük tarihinden sonra düzenlenen poliçelerde uygulanma imkanı bulunmamaktadır.
Somut olayda trafik kazası 3.12.2015 tarihinde meydana gelmiştir. Davalıya zorunlu trafik sigortalı aracın poliçesinin teminat başlangıç ve bitiş tarihleri 8.9.2015-8.9.2016 olup dava 11.5.2016 tarihinde açılmıştır. Bu durumda davalı sigorta şirketinin sorumluluğunun kapsamı Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk(Trafik) Sigortası Genel Şartları’na göre belirlenecektir. Mahkemece iki makine mühendisinden aldırılan 10.7.2017 havale tarihli bilirkişi raporunda değer kaybı için seçenekli hesaplama yapılmış, hükmün gerekçesinde kaza ve poliçe başlangıç tarihi dikkate alındığında Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk (Trafik) Sigortası Genel Şartları ekine göre değerlendirme yapan seçeneğe itibar edilerek 18/12/2017 tarihinde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Yukarıda açıklanan nedenlerle ve dava tarihi de dikkate alındığında yerel mahkeme kararında bir isabetsizlik olmamakla ve Anayasa Mahkemesi’nin 17.7.2020 tarihinde 2019/40 E-202/40 K. Sayılı
kararı ile Karayolları Trafik Kanunu’nun 90. maddesinin birinci cümlesinde yer alan “...ve bu Kanun çerçevesinde hazırlanan genel şartlarda…” ibaresi ile ikinci cümlesindeki “…ve genel şartlarda…” ibaresinin ve 92. maddesinin (i) bendinin Anayasa’ya aykırı olduğuna ve iptaline karar vermiş olması nedeniyle zarar ve zarar kapsamının 2918 sayılı KTK.nın ve 6098 sayılı TBK.nın haksız fiile ilişkin hükümlerine ve Yargıtay uygulamalarına göre belirlenmesi gerekmekte ise de, kanun yararına bozma aşamasında Anayasa Mahkemesi iptal kararının gözetilemeyecek olmasına göre, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteği yerinde görülmemiş, talebin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda gösterilen sebeple Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 04/02/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.