Hırsızlık ve başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçlarından sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 141/1, 245/1,43/1, 168/2 ve 62. maddeleri gereğince 5 ay hapis, 1 yıl 4 ay hapis ve 1240,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Bakırköy 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/10/2012 tarihli ve 2012/234 esas, 2012/839 sayılı kararının Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 18/09/2014 tarihli ve 2014/9157 esas, 2014/20232 karar sayılı ilâmı ile düzeltilmek suretiyle onanarak kesinleşmesini müteakip, 02/12/2016 tarihinde Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik doğrultusunda hırsızlık suçu yönünden uzlaşma sağlandığından bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 254/2. maddesi uyarınca davanın düşmesine dair Bakırköy 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2018 tarihli ve 2012/234 esas, 2012/839 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 13/12/2018 gün ve 94660652-105-34-12997-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20/12/2018 gün ve 2018/103116 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Sanık hakkında verilen mahkûmiyet kararını müteakip, Bakırköy 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2018 tarihli ek kararı ile uzlaşma sağlandığından bahisle basit hırsızlık suçundan düşme kararı verilmiş ise de; her ne kadar basit hırsızlık suçu uzlaşma kapsamında olsa da, dosya kapsamına göre, basit hırsızlık ve uzlaşma kapsamında olmayan başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçlarının birlikte işlendiği anlaşılmakla, 5271 sayılı Kanun’un 253/3-2. cümlesinde yer alan, “ Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme karşısında, anılan suç yönünden uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Hükümlü hakkında hırsızlık ve banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarından verilen 16.10.2012 tarihli ve 2012/234 E. - 2012/839 K. sayılı mahkûmiyet hükümlerinin temyizi üzerine, Yüksek Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 18.09.2014 tarihli ve 2014/9157 E. - 2014/20232 K. sayılı ilamı ile düzeltilerek onama kararı verildiği anlaşılmakla; bu hükümlü hakkında yapılan kanun yararına bozma talebinin de aynı daire tarafından incelenmesinin uygun görüldüğünden bahisle Dairemizin 11/02/2019 tarihli ve 2018/7330 Esas, 2019/2244 Karar sayılı kararı ile kanun yararına bozma talebini inceleme görevinin Yargıtay 8. Ceza Dairesine ait olması gerekçesiyle görevsizlik kararı verilerek dosyanın Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderildiği, Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 14/10/2019 tarihli ve 2019/8923 Esas, 2019/12214 Karar sayılı karar ile görevsizlik kararı verildiği ancak dosyanın sehven Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesine gönderildiği ve oradan da Dairemize gönderildiği anlaşılmakla, görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için dosyanın Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 16/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.