Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1878 Esas 2018/3077 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Katılan vekilinin avukatlık ücreti verilmesi gerektiği ile sınırlı olarak temyiz talebinde bulunduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizin 16.09.2014 tarihli bozma kararından sonra değişen iş bölümü uyarınca, 2015 yılında vergi suçlarının temyiz incelemesini yapan Yargıtay 19. Ceza Dairesince benimsenip Dairemizce de devam ettirilen uygulamaya göre; sahte fatura düzenlemek suçunda suçun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanununun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, 2006 takvim yılında düzenlendiği iddia olunan faturaların dosya içinde bunulmadığının anlaşılması, şirket ortağı olan sanığın sahte fatura düzenlemediğini savunması, suça konu takvim yılı itibarıyla şirket müdürünün Haşmet Akgül olması ve sanığın şirket hissesini, 21.4.2006 tarihli Ticaret Sicil Gazetesi"nde yayımlanan 06.04.2006 tarihli ortaklar kurulu kararı ve noter sözleşmesine göre devretmiş olması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından;
1-2006 takvim yılına ait suça konu fatura asıllarından kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulması, incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi,
2-Faturaların kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıdığının anlaşılması halinde;
a-Faturalar üzerindeki yazı ve imzaların sanığa ait olup olmadığı hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılması,
b-Faturaları kullanan şirket yetkilileri CMK 48. maddesi hatırlatılarak dinlenip, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları ve sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulması,
c-Suça konu faturaları kullanan şirket yetkilileri hakkında dava açılıp açılmadığı araştırılarak açıldığının anlaşılması halinde dosyalarının getirtilip incelenmesi, ilgili belgelerin onaylı örneklerinin dosyaya intikal ettirilmesi gerekirken eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
3-Kabule göre de;
a-Sanığın aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenlediğinin iddia ve kabul olunmasına karşın sanık hakkındaki cezanın zincirleme suç hükümleri gereğince arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b-Kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine, CMK"nın 325/1. ve karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/1. maddesi uyarınca vekalet ücretine hükmedilmemesi,
c-Sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin, takvim yılları itibari ile son düzenlenen fatura tarihi olduğu cihetle, son düzenlenen faturanın belirlenerek suç tarihinin tespit edilmesi yerine gerekçeli karar başlığında suç tarihinin “2006“ şeklinde eksik olarak gösterilmesi,
d-5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 04.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.