Mahkeme : 3. Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığın yokluğunda verilen 29/03/2013 tarih, 2013/343 esas ve 2013/809 karar sayılı “tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri” uygulanmasına ilişkin kararın sanığın beyan ettiği ve aynı zamanda mernis adresi olan ikametgahına tebliğe çıkarıldığı, Tebligat Kanununun 6099 sayılı yasa ile değişik 21/2 uyarınca tebliğ imkansızlığı gerekçe gösterilerek tebligat yapıldığı, ancak tebliğ imkansızlığının neden kaynaklandığı belirtilmeden ve araştırılmadan Tebligat Kanununun 21/2 maddesine göre yapılmasının usulsüz olduğu ve ilk kararın kesinleşmediği, buna bağlı olarak Mahkemenin daha sonra yapmış olduğu işlemlerin hukuki geçerliliğinin bulunmadığı ve "yok" hükmünde olduğu anlaşıldığından, sanığın 11/03/2014 tarihli temyiz dilekçesinin 29/03/2013 tarih, 2013/343 esas ve 2013/809 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, bu suçla ilgili olarak dosyanın kararın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 20.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.