Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/9662 Esas 2016/2177 Karar Sayılı İlamı

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ve davalılardan kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici nedenlere göre davacının ve davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine,
2.Dava, davacının davalı işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen 01.06.2000-28.09.2005 tarihleri arasındaki sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının 05.07.2002-29.05.2005 tarihleri arasında davalı işyerinde kesintisiz çalıştığı belirtilerek hükümde yazılı biçimde eksik bildirilen günlerin tespitine karar verilmiştir.
Somut olayda, davacının sigortalı sicil dosyası ile "1092315.034.01" sicil sayılı işyeri dosyasının eksiksiz ve onaylı bir örneğinin Kurumdan getirtilmediği, şirketin tam ve eksiksiz adı yazılarak Diyarbakır Ticaret Odasından tescilli işyeri kaydı ve bildirilecek bu işyerinin Kurumda kaydı olup olmadığının sorulmadığı, 2004/1.dönem dışındaki bordroların getirtilmediği, davalı şirketin Diyarbakır Vergi Dairesince kaydı olup olmadığının araştırılmadığı, tanık beyanlarının yer aldığı belirtilen Diyarbakır 2. İş Mahkemesinin 2009/360 Esas sayılı dava dosyasının aslı veya onaylı örneğinin dosya içerisinde bulunmadığı ve bu dosyada verilen kararın kesinleşip kesinleşmediğinin sorulmadığı anlaşılmaktadır.

Mahkemece, yukarıda açıklanan eksiklikler tamamlanarak ve yöntemince çalışma olgusu araştıralarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme sonucunda yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
17.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.