Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8070 Esas 2019/4947 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8070
Karar No: 2019/4947
Karar Tarihi: 11.04.2019

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8070 Esas 2019/4947 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılandı. Mahkeme, sanığın kusurunun olmadığına karar vererek beraat kararı verdi. Ancak, taksirli suçlar açısından Temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan \"failin güttüğü amaç ve saik\" gerekçesine dayanılmamıştır. Bu nedenle karar, kanuna aykırı kabul edilerek bozuldu. Yeniden yargılama gerektirmeyen konuda hüküm fıkrasında yer alan \"sanığın güttüğü amaç ve saik, kast\" ibaresi hükümden çıkarılarak düzeltildi ve onandı. Kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 50/2., 62/1., 89/1. maddeleri ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2017/8070 E. , 2019/4947 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm :TCK" nın 89/1, 62/1, 50/1-a, 52/1-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 50/2. maddesinin ""suç tanımında hapis cezası ile adlî para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hâllerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adlî para cezasına çevrilmez"" şeklindeki hükmüne ve 5237 sayılı TCK"nın 89/1. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilmesine rağmen, sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusuru olmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan, "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının birinci paragrafında yer alan, "sanığın güttüğü amaç ve saik, kast" ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.