Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11054 Esas 2019/4945 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/11054
Karar No: 2019/4945
Karar Tarihi: 11.04.2019

Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11054 Esas 2019/4945 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, taksirle öldürme suçundan sanığın mahkum edildiği belirtiliyor. Sanığın hükmolunan adli para cezasını ödememesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği vurgulanıyor. Yapılan yargılamaya ve kovuşturma sonuçlarına göre sanığın kusuru tespit edilerek mahkum edildiği ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verildiği ifade ediliyor. Mahkeme kararında, TCK'nın 85/1, 62/1, 50/4-1.a, 52/2-4. maddelerinin uygulandığı ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlendiği belirtilmektedir.
12. Ceza Dairesi         2017/11054 E.  ,  2019/4945 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle Öldürme
    Hüküm : TCK" nın 85/1, 62/1, 50/4-1.a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

    Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik tebliğnamedeki düzeltilerek onama görüşüne iştirak edilmemiştir.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur tespitine, lehe hükümlerin uygulanmamasına, beraat kararı yerine mahkumiyet kararı verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
    Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının hüküm fıkrasının beşinci paragrafının hükümden çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özelliklere göre, TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20.-TL olarak hesabıyla 12.100.-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin yazılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.




    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.