Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/2107 Esas 2017/5263 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2107
Karar No: 2017/5263
Karar Tarihi: 01.11.2017

Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/2107 Esas 2017/5263 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan anne ile babanın çocuk üzerindeki velayet hakları koruma altına alındığı için mağdurun anne ve baba olması gerektiği belirtilmiştir. Yargılama sırasında çocuk henüz küçük olduğu için, çocuğun velayet hakkına sahip babası davaya katılıp sanık hakkında şikayetçi olmuş, ancak sanık beraat etmiştir. Temyiz isteminin çocuğun avukatı tarafından yapılmış, ancak çocuğun yaş küçüklüğü nedeniyle avukatın hükmü temyize hakkı olmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle temyiz istemi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 234/1. maddesi: çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçu
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi: temyiz isteminin yetkili makama yapılması gerektiği
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi: hüküm temyize yatkın kişilerin belirlenmesi ve temyiz süreci hakkında düzenlemeler içerir.

14. Ceza Dairesi 2015/2107 E. , 2017/5263 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması
HÜKÜM : Beraat

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 234/1. maddesinde düzenlenen çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan on sekiz yaşını bitirmeyen çocuğun annesi ile babasının çocuk üzerinde sahip oldukları velayet haklarının koruma altına alınması nedeniyle atılı suçun mağdurunun anne ile baba olması ve mahkemece yapılan yargılama sırasında yaşı küçük ...’in velayet hakkına sahip babası ...’ın sanık hakkında şikayetçi olup davaya katılmasının ardından yokluğunda verilip kendisine tebliğ edilen beraat hükmünü temyiz etmemesi karşısında,...’e yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükmü temyize hakkı olmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE 01.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.