Zincirleme şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/2884 Esas 2021/1963 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2884
Karar No: 2021/1963
Karar Tarihi: 10.03.2021

Zincirleme şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/2884 Esas 2021/1963 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanık çocuğun cinsel istismar suçundan mahkum edilmiştir. Sanık müdafisinin temyiz isteği reddedilmiştir. Kararda, mahkemenin iddia ve savunmayı eksiksiz bir şekilde değerlendirdiği, cezaların kanuni sınırlar içinde tayin edildiği belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri 5271 sayılı CMK'nın 294/1. ve 298. maddeleridir. 294/1. madde, temyiz isteyenin temyiz sebebini gösterme zorunluluğunu düzenlerken, 298. madde ise yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddedileceğini ifade etmektedir.

14. Ceza Dairesi 2020/2884 E. , 2021/1963 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zincirleme şekilde çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet (değişik tarihlerde birden fazla)

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanık müdafisinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezaların nevi ve miktarları itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 10.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.