Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/840 Esas 2019/4930 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/840
Karar No: 2019/4930
Karar Tarihi: 11.04.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/840 Esas 2019/4930 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme tarafından verilen karar, bir kişinin taksirle ölümüne sebep olduğu gerekçesiyle suçlu bulunması sonucunda verdiği hükümle ilgili olarak incelenmiştir. Sanık hakkında verilen adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek, uygulama bozma nedeni yapılmadığı ifade edilmiştir. Ancak sanık hakkında verilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken Kanun maddesinin gösterilmemesi nedeniyle işlemde hukuka aykırılık olduğu vurgulanmıştır. Kararın bu nedenle bozulmasına karar verilerek, hükme \"TCK'nın 50/4. maddesi delaletiyle\" ibaresinin eklenmesi suretiyle düzeltme yapılarak onanması hükmedilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6, CMK'nın 232/6 ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2019/840 E. , 2019/4930 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin (50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince) gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden (1) olarak numaralandırılan hüküm fıkrasının 3. bendinde yer alan "TCK"nın 50/1-a maddesi" ibaresinden önce gelmek üzere "TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 11/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.