Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2911 Esas 2019/19400 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2911
Karar No: 2019/19400
Karar Tarihi: 12.12.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2911 Esas 2019/19400 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından sanıkları mahkum etti. Ancak, dosyada eksiklikler olduğu ve yanlış hüküm verildiği tespit edildi. Sanıkların savunmaları kabul edilmediği için güvenlik kamera kayıtları ve teşhise elverişli fotoğrafları incelenerek, sanıkların suçu işlediği kesinleştirilmeliydi. Ayrıca, sanıkların hükümlerinde karışıklık ve yanlışlık olduğu, doğru kanun maddesi uygulanmadığı ve sanıkların cezasında yanlış indirim yapıldığı belirtildi. Sonuç olarak, mahkeme kararı bozuldu ve davaya yeniden bakılması gerektiği kararlaştırıldı.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. Maddesi: Hak yoksunluklarının uygulanması
- 5237 sayılı TCK'nın 141/1 Maddesi: Hırsızlık suçu
- 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h Maddesi: Konut dokunulmazlığını bozma suçu
- 5237 sayılı TCK'nın 37. Maddesi: Asli fail kavramı
- 5237 sayılı TCK'nın 39. Maddesi: Yardım eden sıfatıyla cezalandırma
- 5237 sayılı TCK'nın 145. Maddesi: Basit hırsızlık suçu

2. Ceza Dairesi 2019/2911 E. , 2019/19400 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Tüm dosya içeriğine göre; müştekinin evine girilip suça konu 30 TL’nin çalınması şeklinde gerçekleşen olayda; sanıkların tüm aşamalardaki savunmalarında suçlamayı kabul etmediğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; apartmana ait güvenlik kamera kayıtları ile sanıkların teşhise elverişli fotoğrafları üzerinde büyütme ve netleştirme teknikleri de kullanılmak suretiyle güvenlik kamera görüntülerinin değerlendirilmesi ve görüntülerdeki kişinin sanıklar olup olmadığına ilişkin Emniyet Genel Müdürlüğü ya da Jandarma Genel Komutanlığı Kriminal Daire Başkanlığından rapor alınarak, sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, teşhise elverişli fotoğraflar aynı mahkemede mübaşir olarak görev yapan tanık ..."e gösterilerek sanığın daha önceden tahliye edildiği duruşmada gördüğü sanık ... olduğuna dair beyanı ile yetinilerek eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Sanıklar hakkında doğrudan TCK"nın 142/2-h maddesi gereğince hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, önce TCK"nın 141/1 maddesi gereğince 1 yıl 6 ay hapis cezasına, devamında TCK"nın 142/2-h maddesi gereğince 7 yıl 6 ay hapis cezasına hükmetmek suretiyle infazda tereddüde neden olunması,
3- Sanık ...’ın eylemi diğer sanık ... ile birlikte gerçekleştirdiği ve 5237 sayılı TCK"nun 37. maddesi uyarınca asli fail olarak cezalandırılması gerektiği gözetilmeden, aynı kanunun 39. maddesi uyarınca yardım eden sıfatıyla cezalandırılarak cezasında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
4- Olay kapsamından sanıkların müştekiye ait evden 30 TL para çaldığının anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediği tartışılmadan yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 12/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.