MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 02/02/2016 tarih ve 2014/497-2016/38 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekilleri; müvekkilleri şirketlerin projelerinden biri olan Avrupa Konutları Tem Sitesinin 2008 yılında inşaa edilerek alıcılara teslim edildiğini, bina dış boyalarına veya sair hususlarda herhangi bir ayıp olmadığından süresinde ayıp ihbarında bulunulmadığını, davalının da bu sitenin sakinlerinden olduğunu ve 09/02/2013 tarihli site temsilciler kurulunun bina dış cephesini boyatma kararını doğru bulmayarak iddia ederek sitede davacı şirkete yönelik dava açma, ayıp ihbarında bulunma kampanyası başlattığını, site dış cepheleri boyasında ayıp olduğu iddiasının yayıldığını, sitede broşür dağıtıp dava açmak için vekalet topladığını, sosyal medyada haksız ve kötüleyici söylemlerde bulunduğunu, davalının eylemlerinin hukuki hak arama sınırlarını aştığını ileri sürerek davalı tarafın davacı şirketlere verdiği zarar sebebiyle fazlaya ilişkin hak ve talepleri saklı kalmak kaydı ile şimdilik 10.000,00 TL maddi tazminata ve 10.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacıların iddia ve ithamların maddi ve hukuki gerçeklikten yoksun olduğunu, davacılara karşı açılmış çok sayıda ayıplı mal davası bulunduğunu, bu davalarda alınan bilirkişi raporlarında ayıpların tespit edildiğini, menfaat temininin sözkonusu olmadığını, ayıp ihbar metni yada broşür dağıtıldığına dair belge ve delil bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davalının avukat olduğu ve davacı şirketler tarafından inşa edilen Avrupa Konutlarında ikamet ettiği, konutların ayıp olduğunu düşünen bir kısım malik ile birlikte farklı mahkemelerde davacılar aleyhine konutların ayıplı olduğundan bahisle davalar açıldığı, davalının da bu bir kısım davalarda vekil olarak görev yaptığı, broşür dağıtımının bizzat davalı tarafından yapıldığına dair herhangi bir belge yada delilin bulunmadığı, kaldı ki konutlarda ayıp olduğunu düşünen site sakinlerinin gruplar şeklinde toplanarak aynı avukata gitmesinin olağan olduğu gibi bu hususun haksız rekabet oluşturacak bir eylem de olmadığı, tam tersine konutların ayıplı olduğunu düşünen sakinlerin ve bir site sakini olarak davalının da hak arama özgürlüğü kapsamında olan eylemlerinin haksız rekabet oluşturmayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava, haksız rekabetin tespiti ve men"i ile maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Mahkemece yapılan yargılama neticesinde davanın reddine karar verilmiştir. Davacı taraf, esasen her biri ayrı bir davaya konu olabilecek istemlerini tek bir dava içinde talep etmiştir. Davacıların davalıya karşı ileri sürebileceği farklı istemlerini tek bir davada isteyebilmesi mümkün olup, bu duruma objektif dava birleşmesi denilmektedir. Bu durum karşısında, davacıların reddedilen istemlerinin her biri için davalı yararına hüküm tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT 10. ve 13. maddeleri uyarınca ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken tek bir vekalet ücretine hükmedilmesi doğru görülmemiş ise de yapılan bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün vekalet ücretine ilişkin bu kısmının düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hükümde yer alan 3. numaralı bendin çıkarılarak yerine 3. bent olarak "davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT gereği reddedilen davacıların haksız rekabetin tespit ve meni talebi için 1.800,00 TL maktu, reddedilen manevi tazminat talebi için 1.800,00 TL maktu ve reddedilen maddi tazminat talebi için 1.800,00 TL nispi vekalet ücreti olmak üzere toplam 5.400,00 TL"nin tahsilde tekerrür olmamak şartıyla davacılardan alınarak davalıya verilmesine" ibaresinin yazılmasına, kararın düzeltilmiş bu haliyle ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan ayrı ayrı alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 23/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.