Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/16178 Esas 2018/3430 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık hakkında müşteki ..."e yönelik mala zarar verme suçundan açılmış bir kamu davası olmadığı halde, bu suçtan sanığın mahkumiyetine hükmolunması,
2-Sanığın müştekiler ..., ..., ... ve ..."e yönelik üzerine atılı suçlamaları kabul etmemesi, başka benzer suçları işlemesinin bu müştekilere karşı gerçekleşen eylemleri işlediği anlamına gelmemesi ve atılı suçları işlediğine dair dosyada hiç bir delilin olmadığının anlaşılması karşısında; savunmasının aksini ispat edecek şekilde yüklenen suçlardan mahkumiyetini gerektirir her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden ve şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince beraat kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
3-Müşteki ..."a yönelik eylemler için hazırlanan olay yeri inceleme raporuna göre; pvc balkon kapısı dış kısmı kapı kolu sol tarafı üzerinden ve balkon demiri üzerinden 2 adet biyometrik parmak izinin tespit edildiği, bu parmak izlerinden birisinin tetkike elverişsiz olduğu ancak diğerinin müştekinin parmak izinden farklı olduğu tespit edilmesine rağmen sanığın parmak izi alınarak, karşılaştırmanın yapılmadığının anlaşılması karşısında; sanığın parmak izleri alınıp olay yerinden elde edilen ve tetkike elverişli olan parmak izinin sanığa ait olup-olmadığı hususunda uzman bilirkişi aracığıyla inceleme yapılıp, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik kovuşturma ile yazılı biçimde hüküm kurulması,
Kabule göre;
4-Müştekiler ..., ... ve ..."a yönelik suçların gece vakti işlendiğinin anlaşılmasına rağmen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 143. ve 116/4. maddelerinin uygulanmaması,
5-Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
6-Sanık için hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7. maddesi uygulamasına esas alınan Karaman 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 06.05.2010 tarih, 2009/312 Esas ve 2010/492 Karar sayılı ilamında birden fazla mahkumiyet hükmünün bulunduğu anlaşılmakla en ağırının dikkate alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafiinin temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen aykırı olarak BOZULMASINA, sanık hakkında yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 19.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.