Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Hakaret, şantaj, cinsel taciz, özel hayatın gizliliğini ihlal, verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme
Hüküm : 1-Hakaret suçundan TCK"nın 125/2-1, 43, 53/1, 58/6-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet,
2-Şantaj suçundan TCK’nın 107/1, 52/2, 53/1, 58/6-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet,
3-Cinsel taciz suçundan TCK’nın 105/1, 53/1, 58/6-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet,
4-Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan TCK’nın 134/2, 53/1, 58/6-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet,
5-Verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan TCK’nın 136/1, 53/1, 58/6-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hakaret, şantaj, cinsel taciz, özel hayatın gizliliğini ihlal ve verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre; sanığın internette tanıştığı katılanın, kendisine gönderdiği çıplak resimlerini internette yayınlayacağından bahisle, 50000 TL para ve kendisiyle cinsel ilişkiye girmesini istemesi üzerine katılanın kabul etmemesi nedeniyle katılan adına açtığı sahte facebook hesabından katılanın kendisine gönderdiği çıplak resimleri ve katılanın cep telefonu numarasını yayınladığı, katılana birden fazla kez sinkafı küfürler ve cinsel tatmine yönelik mesaj çekmesi şeklinde sübutu kabul edilen eylemlerinin hakaret, şantaj, cinsel taciz, özel hayatın gizliliğini ihlal ve verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçlarını oluşturduğuna ilişkin yerel mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın atılı suçu işlemediğine, eylemleri ölen arkadaşınıın işlediğine, tanığının dinlenmediğine, katılana sesinin dinletilmediğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Bursa 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/1147 Esas 2011/382 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin, TCK"nın 155/1. maddesinde düzenlenen güveni kötüye kullanma suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan "etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar" ibaresinin kanun metninden çıkarılması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 155/1. maddesinde tanımı yapılan güveni kötüye kullanma suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanun"un 253. maddesinde belirtilen esas ve usulü göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip haklarında bahsedilen ilamın esas alınarak TCK"nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunda değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
2-Kabul ve uygulamaya göre de;
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.