Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/10045 Esas 2019/19307 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10045
Karar No: 2019/19307
Karar Tarihi: 12.12.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/10045 Esas 2019/19307 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan 3000 TL adli para cezasına mahkumiyet hükmü doğrudan hükmolunarak temyiz edilemez şekilde karara bağlanmıştır. Hırsızlık ve iş yerine dokunulmazlığını bozma suçlarından da hüküm kurulmuş ve TCK'nin 53. maddesindeki hak yoksunlukları uygulanması infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Karar 12/12/2019 tarihinde oybirliğiyle onanmıştır. Kanun maddeleri: 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/10045 E. , 2019/19307 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ve müdafiinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 12/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.