Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8791 Esas 2019/4868 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8791
Karar No: 2019/4868
Karar Tarihi: 10.04.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8791 Esas 2019/4868 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum oldu. Sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması talebi reddedildi. Mağdurun zararı sanık tarafından tamamen giderilmediği için açıklanmasının geri bırakılması objektif koşulları sağlamıyordu. Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kanun maddeleri: TCK 89/1, 89/2-b, 62, 52/2, 52/4.
12. Ceza Dairesi         2017/8791 E.  ,  2019/4868 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle yaralama
    Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2. maddeleri gereğince mahkûmiyet

    Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının sanık hakkında uygulanabilmesi için, diğer koşulların varlığının yanında, “Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi” gerektiği, katılanın soruşturma aşamasında alınan ifadesinde şikayetçi olduğu ancak uzlaşmak istediğini beyan ettiği, uzlaşma görüşmelerinin sanığın katılanın zararını gideremeyeceğini beyan etmesi sebebiyle olumsuz sonuçlandığı; katılanın yargılama aşamasında verdiği ifadesinde ise şikayetinin devam ettiği ve zararının sanık tarafından karşılanmadığını beyan ettiği, olayın meydana geldiği 23/01/2014 tarihinden hükmün verildiği 07/07/2015 tarihine kadar sanığın zararı giderme hususunda bir çabasının bulunmadığı hususu da dikkate alındığında; hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının objektif koşullarından birisi olan mağdurun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi koşulunun yerine getirilmediği anlaşılmakla, tebliğnamenin (1). bozma görüşüne, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik tebliğnamenin (2) bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 10/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.





    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.