MAHKEMESİ : BURDUR AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 06/08/2014
NUMARASI : 2014/63-2014/346

Taraflar arasındaki nafaka artırımı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacılar vekili, dava dilekçesinde; davalının, müvekkili Ayşe"nin eşi, diğer müvekkilleri Rıza ve Eşref"in ise babaları olduğunu; Burdur Aile Mahkemesi"nin 2011/391 esas, 2012/64 karar sayılı ve 29/02/2012 karar tarihli karar ile davacı Ayşe için 150,00 TL tedbir nafakası, davacı Eşref için 150 TL tedbir nafakası ve davacı Rıza için 175,00 TL tedbir nafakasına hükmedildiğini; aradan geçen iki yıllık zaman dilimi içerisinde, her üç müvekkilinin de ihtiyaçlarının arttığını; Rıza"nın 18 yaşını doldurduğunu, Meslek Yüksekokulu"nda öğrenimine devam ettiğini, Eşref"in lise öğrenimine başladığını, anneleri Ayşe"nin ise ev hanımı olup hiçbir gelirinin olmadığını; bununla birlikte, davalının, başka bir kadınla yaşamaya devam ettiğini, müvekkillerinin maddi manevi hiçbir ihtiyacı ile ilgilenmediğini belirterek; müvekkili Ayşe için hükmedilen tebdir nafakasının 350 TL"ye, Eşref için hükmedilen tedbir nafakasının 300 TL"ye çıkarılmasını, 18 yaşını dolduran Rıza için hükmedilen nafakanın ise aylık 350 TL"ye çıkartılarak yardım nafakası olarak devamına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap dilekçesinde; davanın reddini istemiştir.
Hüküm, davacılar vekilince süresinde temyiz edilmiştir.
Mahkemece; davacı Ayşe hakkındaki istem bakımından; tarafların tespit edilen sosyal ve ekonomik durumlarına göre, davacı kadının, nafakanın hükmedildiği ilk davanın kesinleşmesinden sonra aylık 250 TL kira geliri elde etmeye başladığı, böylece davacının ekonomik durumunun iyileştiği, davalının ekonomik durumunda ise nafaka artırımını gerektirir bir değişiklik meydana gelmediği gerekçesiyle talebin reddine; davacı Eşref hakkındaki istem bakımından; tarafların sosyal ve ekonomik durumlarında olağanüstü bir değişiklik olmadığı gerekçesi ile tedbir nafakasının TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranına göre aylık 21,70 TL artırılmasına; davacı Rıza hakkındaki istem bakımından ise; aylık 175,00 TL yardım nafakasına hükmedilmiştir.
Dava; davacı Ayşe ve Eşref için tedbir nafakasının artırılması, davacı Rıza için ise yardım nafakası istemine ilişkindir.
1-Davacı R.. K.. hakkında kurulan hükme ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
2- Davacı A.. K.. ve E.. K.. hakıında kurulan hükme ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre,davacı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Tedbir nafakasının niteliği ve yasal düzenleme gereği, her iki eşin birliğin giderlerine katılma zorunluluğu vardır. Eşler, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılırlar. (TMK 183/6)
Kadının maaşının ya da herhangi bir gelirinin olması, gelirinin kocasının gelirinden fazla olması, kocanın ortak giderlere katılma yükümlülüğünü ortadan kaldırmaz. Zira, evlilik birliğinin korunması ve devamını sağlamak için, eşlerin asgari ölçüde uyması gereken bazı yükümlülükler ve karşılamaları gereken bazı ortak giderler mevcuttur.
TMK"nun 200.maddesinde ise; "koşullar değiştiğinde hakim, eşlerden birinin istemi üzerine kararında gerekli değişikliği yapar veya sebebi sona ermişse alınan önlemi kaldırır." hükmüne amirdir.
Tedbir nafakası ve artırımına ilişkin davalarda, nafaka miktarı tayin edilirken, eşlerin birlikte yaşarken sürdürdükleri hayat seviyesini ayrı yaşamaları halinde de korumaları gerektiği gözetilmelidir.
Tüm bu bilgiler ışığında somut olay irdelendiğinde; tarafların 1992 yılında evlendikleri, bu evlilikten çocukları, 07.03.1995 doğumlu Rıza ile 10.07.1998 doğumlu Eşref"in dünyaya geldiği; davalı kocanın, davacı kadına karşı açmış olduğu boşanma davasında, davacı kadının karşı davası ile kendisi ve müşterek çocukları için tebdir nafakası talep ettiği, mahkemece davalı kocanın açmış olduğu boşanma davasının reddi ile birlikte davacı kadının ayrı yaşamakta haklı olduğu gerekçesi ile tedbir nafakası isteminin kabulüne ve davacı Ayşe için 150.00 TL, davacı Rıza için 175.00 TL, davacı Eşref için 150.00 TL tedbir nafakasına hükmedildiği; tarafların halen ayrı yaşadıkları; davalı kocanın, ilk nafaka davasında olduğu şekilde asgari ücret ile işçi olarak çalıştığı, davacı kadının ise ev hanımı olduğu ve fakat ilk nafaka davasının kesinleşmesinden sonra, aylık 250,00 TL kira geliri elde etmeye başladığı; mahkemece davacı kadının ekonomik durumunda iyileşme olduğu gerekçesi ile davacı kadının tedbir nafakası atırılması isteminin reddine, müşterek çocuk Eşref bakımından ise TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranı ile sınırlı kalarak tedbir nafakasını 21,70 TL artırılmasına karar verildiği görülmüştür.
Ayrı yaşamda haklılık olgusuna dayalı olarak, 23.08.2011 tarihinde, karşı dava olarak açılan tedbir nafakası davasıyla, artırıma ilişkin eldeki davanın açıldığı 04.02.2014 tarihi arasında yaklaşık 2 yıl 5 ay geçmiş olup; aradan geçen zaman zarfında paranın enflasyon oranında değer kaybına uğradığı, çocuğun büyüdüğü, eşin ve çocuğun ihtiyaçlarının doğal olarak arttığı, mevcut nafaka oranlarının ihtiyaçları karşılamakta yetersiz kaldığı açıktır.
Hal böyle olunca, mahkemece; tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, müşterek çocuğun yaşı, ihtiyaçları, ekonomik göstergelerdeki değişim ile TÜİK’in yayınladığı ÜFE artış oranı nazara alındığında, davacı eş için takdir edilen tedbir nafakasının, hakkaniyet ölçüsünde artırılmasına; müşterek çocuk için hükmdilen tedbir nafakasındaki artış miktarının ise, ÜFE oranı ile sınırlı tutulmayarak, hakkaniyet ölçüsünde daha fazla artırılmasına karar verilmesi gerekirken; yukarıda açıklanan ilke ve esaslar gözetilmeden, kadının gelirinin olmasının yalnızca nafaka artış miktarını tayin ederken nazara alınabileceği düşünülmeden, yanılgılı değerlendirmeyle davacı kadın bakımından davanın reddine, davacı müşterek çocuk Eşref için ise artırım miktarının ÜFE oranı ile sınırlı tutlarak nafakanın yalnıza 21,70 TL artırılmasına karar verilmesi doğru görülmemiş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 10.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.