MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında; beraat
Sanık ... hakkında; mahkumiyet

1-Sanık ..."ın, 2005 ve 2006 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçlarından beraatine ilişkin hükme yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “sahte fatura düzenlemek” suçlarının V.U.K.nın 359/b-1 maddesindeki cezasının üst sınırına göre tabi olduğu 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e maddesinde öngörülen dava zamanaşımının, sanığın sorgusunun yapıldığı 24/10/2008 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
2-Sanık ..."ın sahte fatura düzenlemek suçundan mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik sanığın temyiz itirazlarına gelince;
Sanığın Tebligat Kanununun 10. maddesi gereğince belirlenen en son adresi olan sorgusunda beyan ettiği adresine öncelikle tebligat çıkarılıp sonucunun beklenmesi, tebligat yapılamaması durumunda Tebligat Kanununun 10/2. maddesi gereğince bilinen en son adresinin MERNİS adresi olduğu kabul edilerek tebligat yapılması gerekirken hem bilinen en son adresine, hem de MERNİS adresine aynı anda tebligat çıkarılarak bilinen en son adresine çıkarılan tebligatın iade edilmesi, MERNİS adresine çıkarılan tebligatın ise Tebligat Kanununun 21/1. maddesi gereğince herhangi bir araştırma yapılmaksızın Tebligat Kanununun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edilmesi, daha sonra da, daha önceden herhangi bir tebligat yapılmadığı halde MERNİS adresine Tebligat Kanunun 35. maddesi gereğince tebligat yapılması usulsüz olduğundan, sanığın öğrenme üzerine 15/08/2014 tarihli temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında “2006 yılında sahte fatura düzenlemek” suçu için mahallinde hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında 2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan açılan davada suç tarihinin, en son faturanın düzenlenildiği tarih olduğu; faturaların dosya arasında bulunmadığı ancak en son 2005 yılında 12. ayda matrahlı beyanname verilmesi nedeniyle suç tarihinin 31/12/2005 olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen “sahte fatura düzenleme” suçunun 213 sayılı V.U.K. "nın 359/b-1. maddesindeki cezasının üst sınırına göre tabi olduğu 5237 sayılı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suçun işlendiği 31/12/2005 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılara karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 03.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.