5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/13732 Esas 2019/672 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanıkların aşamalarda istikrarlı şekilde araçlarından atıldığı iddia edilen iki adet valizi kendilerinin atmadıklarını, bu valizlerde bulunan sigaraların kendilerine ait olmadığını, sadece araçta yapılan aramada ele geçen 6 şişe kaçak içikinin kendilerine ait olup bunları da içmek için aldıklarını savundukları görülmüş olup, her ne kadar tanıklar ... ve ... duruşmada suça konu sigaraların bulunduğu valizlerin sanıklara ait araçtan atıldığını beyan etmişlerse de, hazırlıkta alınan ilk ifadelerinde sigaraların atıldığı aracın plakasından bahsetmemeleri ve söz konusu yerin çok sayıda araç geçişi olan bir yol olması nedeniyle tanık beyanlarının tek başına suça konu sigaraların sanıklara ait olduğunu göstermeye yeterli olmadığı ve sanıklara ait otobüste ele geçen 6 şişe içkinin de ticari nitelik taşımadığı nazara alınarak, sanıkların savunmalarının aksine suça konu sigaraların kendilerine ait olduğu ve 6 şişe içkiyi ticari amaçla bulundurduklarına dair mahkumiyetlerine yeterli delil bulunmadığı halde beraatleri yerine mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Kabule göre;
1. Sanıklar ... ve ..."nun mesleğinin şoförlük olmasının tek başına suçun işlenmesinde kolaylık sağlayan bir durum olmadığı gözetilmeden 5607 sayılı Yasanın 4/4. maddesi uyarınca cezada artırım yapılması,
2. Suçun işleniş biçimi itibarıyla eylemin toplu kaçakçılık kapsamında kabul edilmesi ve 5607 sayılı Yasanın 4/2. maddesi uyarınca cezada artırım yapılması,
3. Gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nun 52/2. maddesi yerine TCK"nun 52. maddesinin yazılması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4. 24/11/2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.