Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/18277 Esas 2016/2004 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

KARAR

Dava, sigortalının geçirdiği iş kazası nedeniyle oluşan maddi ve manevi zararların giderilmesi istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, HSYK"nun 26/03/2014 tarih ve 141 Sayılı Kararı gereğince görevsizlik kararı verilmiştir.
Bir yerde birden fazla iş mahkemesi arasındaki ilişki işbölümü ilişkisidir. Bir yerdeki ayrı iş mahkemesi ile asliye mahkemesi arasındaki ilişki ise görev ilişkisidir. Ayrı iş mahkemesi olmayan yerlerde yalnızca bir asliye hukuk mahkemesi varsa ve dava bu mahkemede iş mahkemesi sıfatıyla açılmamışsa mahkemece eldeki davaya iş mahkemesi sıfatıyla bakılmalıdır. Birden fazla asliye hukuk mahkemesinin olduğu yerlerde ise hangi mahkeme iş davalarına bakmak üzere görevlendirilmişse davaya onun tarafından bakılması gerekir. Davanın tarafları bu iş dağılımına itiraz edemezler.
Nitekim, HSYK"nın 24.03.2005 tarih ve 188 sayılı kararında: Müstakil iş mahkemesi kurulmamış olan il merkezleri ile ağır ceza mahkemesi bulunan ve bulunmayan (büyük şehir belediye sınırları dışında kalan mülhakatlar da dahil olmak üzere) diğer ilçelerde, 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’ndan kaynaklananlarla özel kanunlarda iş mahkemesinde görüleceği belirtilen iş davalarının, yargı çevreleri asliye hukuk mahkemesinin yargı çevresi ile aynı olmak üzere; a)Bir asliye hukuk mahkemesi olan yerlerde bu mahkemede, b)Birden fazla asliye hukuk mahkemesi bulunan yerlerde, 1 numaralı asliye hukuk mahkemesinde, çözümlenmesine karar verilmiştir.
Somut olayda Yerel Mahkemece; mahkemeler arasındaki iş bölümü nedeniyle ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin görevsizliğine, dava dosyasının istek halinde ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi"ne (İş Mahkemesi olarak görevli) gönderilmesine karar verilmiştir. Yukarıdaki açıklamalar kapsamında böylesi bir kararın hatalı olduğu açıktır. Zira bir yerdeki birden fazla Asliye Hukuk Mahkemesi arasında görev değil işbölümü ilişkisi mevcuttur. Buna göre Mahkemenin verdiği bu görevsizlik kararının niteliği itibariyle gönderme kararı olduğunun kabulü zorunludur. Gönderme kararları ise tek başına temyizi kabil kararlar olmayıp ancak gönderilen mahkemenin esas hakkındaki kararıyla birlikte temyiz edilebilir kararlardır. Şu halde davalının temyizinin reddinin gerektiği bellidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz talebinin REDDİNE,temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
15.02.2016 gününde oy birliğiyle karar verildi.