Tebliğname No : 4 - 2014/154790


6136 sayılı Yasaya aykırılık suçundan sanık İ.. A.. hakkında 17.03.2011 tarihli verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar kaldırılarak hükmün açıklanmasına ve 6136 sayılı Yasanın 13/1. madde ve fıkrası uyarınca hükümlülüğüne dair; (CEYHAN) 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.03.2014 gün, 2014/6 esas, 2014/180 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelendi:

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında 21.06.2010 tarihli bozma ilamı sonrasında bozma ilamı doğrultusunda sanık lehine olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği ve bu kararın kesinleştiği; sanığın deneme süresi içerisinde yeniden kasıtlı suç işlemesi sebebiyle açıklanan hükümde bozma öncesi sanık hakkında TCK.nun 51. maddesinin uygulanmış olmasının sanık hakkında daha lehine olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş olması karşısında bu durum CMK.nun 326/son maddesinde yer alan “aleyhe bozma yasağı" kapsamında değerlendirilemeyeceğinden tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiş ve Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas 2015/85 karar sayılı iptal kararı gereğince TCK.nun 53. maddesindeki düzenlemelerin infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, usul ve yasaya aykırı olarak karar verildiğine yönelik temyiz itirazı yerinde görülmediğinden reddiyle, hükmün (ONANMASINA), 07.12.2015 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE

6136 sayılı Yasaya aykırılık suçundan kurulan hükmün, sanık tarafından temyizi üzerine sayın çoğunluğun onamaya ilişkin kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

Sanık hakkında 24.04.2008 tarihli ilk hükümde, 6136 sayılı Yasanın 13/1, 5237 sayılı TCK.nun 50, 52/4, 54/4. maddeleri uyarınca 450,00 TL ve hapis cezasından çevrilme 7.300,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, cezanın 24 taksitte ödenmesine ve zoralıma karar verilmiş, bu karar süresi içerisinde sadece sanık tarafından temyiz edilmiştir. Sanığın temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesi 21/06/2010 tarih ve 2010/8891 K sayılı kararında sanık hakkında “5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesindeki koşulların varlığı halinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönünde mahkemesince değerlendirme yapılması gerekliliği,” gerekçesiyle sair hususlar incelenmeksizin bozulmasına karar verilmiştir.

Bozma kararına uyan yerel Mahkeme 17/03/2011 tarih ve 2011/277 K nolu kararıyla sanık hakkında 6136 sayılı Yasanın 13/1. maddesinden kurulan hükmün açıklanmasını geri bırakmıştır. Deneme süresinde yeni bir suç işleyen sanık hakkındaki bu dosyayı ele alan Mahkeme sanık İ.. A..’ın 6136 sayılı Yasanın 13/1, 5237 sayılı TCK.nun 62/1, 53/1-3. maddeleri uyarınca, 10 ay hapis ve 375,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna karar vermiştir. Bu karar da sanık tarafından süresi içerisinde temyiz edilmiştir.

5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 326/son maddesi “Hüküm yalnız sanık tarafından veya onun lehine Cumhuriyet Savcısı veya 291 inci maddede gösterilen kimseler tarafından temyiz edilmişse yeniden verilen hüküm, evvelki hükümle tayin edilmiş cezadan daha ağır olamaz.” hükmünü içermektedir.

5271 sayılı CMK.nun 231/7. madde ve fıkrasında, “Açıklanması geri bırakılmasına karar verilen hükümde, mahkum olunan hapis cezası ertelenemez ve kısa süreli olması halinde seçenek yaptırımlara çevrilemez.” hükmü koyulmuş, 11. fıkrasında ise “Deneme süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi … halinde, mahkeme hükmü açıklar.” hükmüne yer vermiştir. 5271 sayılı CMK.nun 231/7 ve 11 fıkralarındaki bu hükümler karşısında, cezası ertelenen sanık dışında aleyhe temyiz edilmemesi halinde 1412 sayılı CMUK.nun 326/son madde ve fıkrası yok mu sayılacaktır? 5271 sayılı CMK.nun 231/7 ve 11. fıkralarındaki hükümlerde 1412 sayılı CMUK’un 326/son madde ve fıkrasının uygulanmaması yönünde bir hüküm bulunmamaktadır. CMUK’un 326/son maddesinin uygulanmaması yönünde bir hüküm bulunmadığına göre, denetim süresi içerisinde suç işlemesi üzerine yeni kurulan hükümde, tüm hukuk kuralları devreye girmeli ve hukuka uygun bir karar verilmelidir. Bu kararda CMUK.nun 326/son madde ve fıkrası da dikkate alınmalıdır.

Somut olayda da; 24/04/2008 tarihli ilk hükümde hapis cezası adli para cezasına çevrilen sanığın, kendisinin kararı temyiz ettiği ve aleyhine temyiz bulunmadığı anlaşılmaktadır. Yargıtay 8. Ceza Dairesinin bozmasından sonra yerel Mahkeme sanık hakkında 6136 sayılı Yasanın 13/1. maddesinden kurulan hükmün açıklanmasını geri bırakmıştır. Deneme süresinde yeni bir suç işleyen sanık hakkında açıklanan temyize konu kararda ise, verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesi suretiyle ceza yargılamasının evrensel ve temel kurallarından olan ve 1412 sayılı CMUK.nun 326/son maddesinde somutlaşan ceza yönünden kazanılmış hak kuralına aykırı olarak hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesi suretiyle CMUK.nun 326/son maddesine aykırı davranılması gerekçesiyle bozulması yerine, yerel mahkemenin usul ve yasaya uygun olmayan kararının onanmasına dair sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum. 07.12.2015