Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2013/2241 Esas 2015/1435 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2013/2241
Karar No: 2015/1435

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2013/2241 Esas 2015/1435 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara 4. Aile Mahkemesi’nde görülen boşanma davasında, mahkeme tarafından verilen kararın bir kısmının kabul edilerek, kocanın temyiz itirazlarının yersiz bulunduğu ve kadının yararına daha uygun bir maddi tazminatın takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ancak, karar temyiz edilmiş ve Yargıtay 2. Hukuk Dairesi tarafından bozulmuştur. Yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkeme önceki kararında direndiği için Hukuk Genel Kurulu tarafından bozulmuştur. Türk Medeni Kanunu’nun 174/1. maddesi uyarınca daha uygun miktarda maddi tazminatın takdir edilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda ayrıca, Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesiyle Türk Borçlar Kanunu’nun 50. ve devamı maddelerinde yer alan hakkaniyet ilkesinin göz önünde bulundurulması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: Türk Medeni Kanunu’nun 174/1. Maddesi, Türk Medeni Kanunu’nun 4. Maddesi, Türk Borçlar Kanunu’nun 50. ve devamı maddeleri.

Hukuk Genel Kurulu 2013/2241 E. , 2015/1435 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara 4. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 03/07/2013
NUMARASI : 2013/602-2013/920

Taraflar arasındaki “karşılıklı boşanma” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 4. Aile Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 23.11.2011 gün ve 2010/1114 E. 2011/1594 K. sayılı kararın incelenmesi davacı-davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 05.11.2012 gün ve 2012/5161 E. 2012/26016 K. sayılı ilamı ile;
“1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı kocanın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine paranın alım gücüne , ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran davalı-davacı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat çoktur. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50. ve devamı maddeleri hükmü nazara alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat (TMK.md.174/1) takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
gerekçesiyle oyçokluğuyla bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davacı-davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: Davacı-davalı F.. M.. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, 27.05.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.