Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/3282 Esas 2018/3322 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddi

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yokluğunda hüküm kurulan sanığa Tebligat Kanunu"nun 21. maddesi uyarınca 04/03/2015 tarihinde tebligat yapıldığı, tebligat evrakında tebligat memurunun, sanığın işe gittiğine ilişkin komşudan bilgi aldığını, bilgi verenin imzadan imtina ettiğini belirttiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 2014/751 Esas ve 2018/25 Karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere, önemli olanın komşuya haber verilmesi olduğu, komşunun isminin ve imzasının tebligat evrakında bulunmamasının tebligatın geçerliliğini etkilemeyeceğinin anlaşılması karşısında; tebliğnamede yer alan sanığa yapılan tebligatın geçersiz olduğu yönündeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/11/2010 gün 2011/274 Esas ve 2011/300 Kararında açıkça vurgulandığı üzere temyiz süresinin geçirilmesinden sonra eski hale getirme başvurularını değerlendirme yetkisinin Yargıtay"da olduğu belirtilmiştir.
Somut olayımıza gelince, sanığın yokluğunda verilen karar 04.03.2015 tarihinde Tebligat Yasası"nın 21. maddesine göre tebliğ edildiği, sanığın 30.04.2015 tarihli dilekçesi ile tebligatın usulsüz yapıldığını, bu nedenle infazın durdurulmasını ve kararın bozulmasını talep ettiği, mahkemece 05.05.2015 tarihli ek karar ile gerekçeli kararın usulüne uygun şekilde tebliğ edildiği belirtilerek taleplerin reddine karar verildiği, sanığın yeniden 15.05.2015 tarihli dilekçesi ile aynı gerekçelerle karara itiraz ettiği olayda, anılan Ceza Genel Kurul Kararları ışığında ve 5271 sayılı CMK"nun 42. maddesi uyarınca eski hale getirme istemi konusunda karar verme görevi, bu istemle birlikte temyiz itirazı da yapılmış olduğundan Yargıtay’a ait olduğu gözetilerek, hukuki dayanaktan yoksun olan infazın durdurulması ve temyiz taleplerinin reddine ilişkin Bursa 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 05.05.2015 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede,
09.02.2015 tarihinde sanığın yokluğunda verilen kararın, sanığın savunması alınırken bildirdiği adresine 04.03.2015 tarihinde Tebligat Yasası"nın 21. maddesine göre tebliğ edildiği, UYAP sorgulamasında sanığın tebliğ tarihinde ceza evi kaydının olmadığı, gerekçeli kararda temyiz yasa yol ve süresinin yöntemine uygun şekilde gösterildiği, ancak sanığın, CMUK"nun 310. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 30.04.2015 tarihinde hükmü temyiz ettiği anlaşılmakla, sanığın dosya içeriğine ve gerekçeye göre, geçerli bir nedene dayanmayan eski hale getirme isteminin ve temyiz talebinin tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE, 12.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.