Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/16677 Esas 2016/2688 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması karşısında; katılan ve müştekilerin aşamalardaki birbiriyle uyumlu ve özde değişmeyen beyanlarıyla bu beyanları doğrulayan tanık anlatımları ile aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında önemli miktarlardaki paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına aykırı bulunması hususları birlikte değerlendirildiğinde, sanığın mağdurlara kazanç elde etmek için ödünç para verdiğinin sübuta erdiği ve yüklenen tefecilik suçunun tüm unsurlarıyla oluştuğu anlaşıldığından tebliğnamede yer alan eksik inceleme nedeniyle bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç elde etmek amacıyla ödünç para verdiğinin kabul edilmesine rağmen sanık hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması,
Hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, cezanın alt sınırdan tespiti gerektiği ifade edilip tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle sanığa fazla ceza tayini,
... ve ..."ın tefecilik suçunun mağduru olduğu anlaşıldığından CMK"nın 237 ve devamı maddeleri uyarınca dava ve duruşmalara katılma hakkı bulunduğu gözetilmeden, 01/11/2011 tarihli celsede davaya katılmaları yönündeki kararın kaldırılmasına karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının Resmi Gazetenin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiin ve O yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.








.