Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/3950 Esas 2018/2902 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/3950
Karar No: 2018/2902
Karar Tarihi: 02.04.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/3950 Esas 2018/2902 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir Vergi Usul Kanununa Muhalefet davasında, sanık defter ve belgeleri ibraz etmemek suçundan mahkum edildi. Ancak, sanık müdafii tarafından yapılan temyiz itirazlarında, mahkemenin suçun oluşmadığına yönelik gerekçeleri uygun şekilde gösterdiği anlaşıldı. Bu nedenle, katılan vekilinin temyiz itirazları reddedilirken, sanık müdafiinin sair temyiz itirazları da reddedildi ancak üç sebepten dolayı kararın bozulmasına karar verildi:
1) Ceza miktarı, suç tarihindeki yasanın ceza sınırını fazla yüksek belirlemesinden dolayı hatalı hesaplanmıştı.
2) Sanığın cezasının ertelenmesi ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması için gerekli objektif ve subjektif şartlar karar yerinde tartışılmamıştı.
3) Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, hak yoksunluğu kararı verilmesi gerekiyordu ancak böyle bir karar verilmemişti.
Kanun maddeleri:
- 5728 sayılı Yasa'nın 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Yasası'nın 359/a-2. maddesi
- 5904 sayılı Yasa'nın 23. maddesi
- 5409 sayılı Yasa'nın 23. maddesi
- 5271 sayılı CMK’nın 231/6-c madde ve bendi
- 5237

11. Ceza Dairesi 2016/3950 E. , 2018/2902 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında beraat
Sanık ... hakkında mahkumiyet

I-)Sanık ... (...) hakkında defter ve belgeleri ibraz etmemek suçundan kurulan beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yüklenen suçun yasal unsurları itibariyle oluşmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-)Sanık ... hakkında defter ve belgeleri ibraz etmemek suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:
1-)Suç tarihinden önce 08.02.2008 gün ve 26781 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Yasasının 359/a-2. maddesindeki 1 yıldan 3 yıla kadar olan hapis cezasının alt sınırının, sonradan 03.07.2009 tarih ve 27277 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5904 sayılı Yasanın 23. maddesiyle “18 ay” olarak değiştirildiği; suç tarihine göre öngörülen cezanın 1 yıldan 3 yıla kadar olduğu gözetilmeden, suç tarihinden sonra 03.07.2009 tarihinde yürürlüğe giren 5409 sayılı Yasanın 23. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Yasasının 359/a-2. maddesinin uygulanması suretiyle fazla cezaya hükmolunması,
2-)Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 03.02.2009 gün ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK’nın 231/6-c madde ve bendinde işaret olunan, zarar kavramının kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu, defter ve belge ibraz etmeme suçunda anılan maddenin aradığı anlamda somut bir zarardan söz edilemeyeceği dikkate alındığında; ileride bir daha suç işlemeyeceği yönünde mahkemede kanaat oluştuğundan cezası ertelenen sanık hakkında yasanın aradığı objektif ve subjektif şartlar karar yerinde tartışılmadan, tazmin şartı gerçekleşmediğinden bahisle yazılı şekilde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3-)Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 3. fıkralarında yazılı hak yoksunluğunun uygulanmasına karar verilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.