MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I) Sanık ... hakkında müşteki ...’ya yönelik mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II) Sanık ... hakkında müşteki ... ve katılan ...’a yönelik; sanık ... hakkında katılan ...’a yönelik hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
31.07.2013 tarihli tutanak içeriğine göre; durumlarından şüphelenilen sanıkların kolluk görevlilerince takip edildikleri esnada, sanık ...’nın müşteki ...’ya ait cüzdanı çaldığı ve etrafı kontrol edip tezgah altına attığı, atılan yerde içindeki malzemelerle birlikte bahsi geçen cüzdanın ele geçtiği olayda; müşteki ...’ya ait cüzdanın sanık ...’nın hakimiyet alanına geçtiğine ve hırsızlık eyleminin tamamlandığına dair mahkemenin kabul ve değerlendirilmesinde isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III) Sanık ... hakkında müşteki ... ve ...’e yönelik; sanık ... hakkında müşteki ...’a yönelik hırsızlık suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- 31.07.2013 tarihli tutanak içeriğine göre; olay günü sanıkların semt pazarında farklı kişilere yönelik hırsızlık yaparken yakalanmalarından sonra, kolluk görevlilerince bahsi geçen pazarda yapılan araştırma sonucunda, tezgah altına atılmış vaziyette içinde müşteki ...’in eşi ... adına düzenlenmiş kredi kartı bulunan cüzdanın ele geçirildiği somut olayda; sanık ...’nın aşamalarda üzerine atılı suçu kabul etmediğini savunduğu, müştekinin de kovuşturma aşamasında sanığı daha önce gördüğünü hatırlamadığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; sanık ...’nın aşamalarda değişmeyen savunmalarının aksini gösterir mahkumiyetlerine yeterli her türlü şüpheden uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden ve atılı suçu işlediğine ilişkin delillerin nelerden ibaret olduğu denetime olanak verecek şekilde açıklanmadan sanık ...’nın müşteki ...’e yönelik hırsızlık suçundan beraat kararı yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2- 31.07.2013 tarihli tutanak içeriğine göre; durumlarından şüphelenilen sanıkların kolluk görevlilerince takip edildikleri esnada, sanıkların müşteki ...’a ait cüzdanı çalıp çantalarına koydukları, bu durumu gören kolluk görevlilerinin sanıkları durdurdukları ve sanık ...’ün çantasında müştekiye ait cüzdanın bulunduğu, bu haliyle müşteki ...’a yönelik eylemin teşebbüs aşamasında kaldığının anlaşılması karşısında; sanıklar hakkında TCK"nın 35. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden tamamlanmış suçtan hüküm kurularak fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 11/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.