12. Ceza Dairesi Esas No: 2017/8861 Karar No: 2019/4776 Karar Tarihi: 09.04.2019
Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8861 Esas 2019/4776 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum olmuştur. Olayda, sanığın sevk ettiği otomobilin, ters yönde seyir halinde olan motosiklete çarpması sonucu yolcu olarak bulunan kişinin basit tıbbi müdahaleyle iyileşebilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği tespit edilmiştir. Mahkeme, sanık hakkında TCK'nın 22/3 maddesinin uygulanmasının gerektiğine karar vermiştir. Ancak, TCK'nın 53/1 maddesi ile düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanmaması gerektiği gözetilmemiş olduğundan karar bozulmuştur. Kararda ayrıca, hükmün TCK'nın 53/1-2 maddelerinin uygulanmasına ilişkin bölümünün çıkarılmasıyla düzeltilerek onanmasına karar verildiği belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 89/1, 62/1, 51/1, 3, 7, 8, 53/1, 2.
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Olay günü saat 21.00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile ters istikamette seyir halindeyken, olay mahali olan T yönlü kavşağa geldiğinde cadde üzerinde seyir halinde bulunan sürücü ...."ın sevk ve idaresindeki motosiklete çarpması sonucu motosikletin arkasında yolcu olarak bulunan katılan ..."in basit tıbbi müdahaleyle iyileşebilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda, bilinçli taksirin yasal koşullarının oluştuğunun ve sanık hakkında TCK"nun 22/3 maddesinin uygulanmasının gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak; Taksirli suçlarda, TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanamayacağının gözetilmemesi, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasındaki TCK"nın 53/1-2. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.