Borçlunun ödeme şartını ihlâl suçundan sanık ..."ın, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanun’un 340. maddesi gereğince 1 ay tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair ... İcra Ceza Mahkemesinin 16/04/2019 tarihli ve 2019/9 esas, 2019/19 sayılı kararı aleyhine ... Bakanlığının 21/01/2020 gün ve 94660652-105-70-16513-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/01/2020 gün ve KYB.2020-11382 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre;
1-2004 sayılı İcra ve İflas Kanun"un 340. maddesi gereğince taahhüdü ihlal suçunun oluşması için taahhüt tutanağında toplam borç miktarının, işleyen ve işleyecek faizin, vekalet ücreti, icra harç ve giderlerinin birlikte belirlenerek borçlunun taahhüdüne esas olan miktarın açıkça gösterilmesi gerektiğinden, 02/01/2019 tarihli taahhütnamede takip çıkışı belirtildikten sonra takip tarihinden taahhüt tarihine kadar işlemiş faiz olarak 2.532,33 Türk lirası belirlendiği ancak taahhüt tarihinden son ödeme tarihine kadar işleyecek faiz miktarının gösterilmediği gibi alacaklının son ödeme tarihine kadar işleyecek faizden feragat beyanının da yer almadığı ve bu nedenle taahhüdün geçerli olmadığı anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle beraati yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesinde,
2-Kabule göre de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/11/2006 tarihli ve 2006/16.HD-220-231 sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, disiplin ve tazyik hapsinin bir "hapis" cezası olmadığı, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 2. maddesinde tanımlanan "disiplin hapsi" kavramı içinde kaldığı ve kısmî bir düzeni korumak amacıyla getirildiği, kişinin kendisinden beklenen yükümlülüğü yerine getirdiği takdirde de serbest kalacağının düzenlendiği nazara alındığında, sanığın 2004 sayılı Kanun"un 340. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken, 1 ay tazyik hapsi ile cezalandırılmasına karar verilmesinde, isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Kanun yararına bozma isteminin (1) no’lu nedeni yönünden yapılan incelemede;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği bu itibarla yerinde görüldüğünden, ... İcra Ceza Mahkemesinin 16/04/2019 tarihli ve 2019/9 esas, 2019/19 sayılı kararının CMK’nın 309/4-d maddesi uyarınca BOZULMASINA, sanık hakkında ödeme şartını ihlal eyleminden dolayı hükmolunan tazyik hapsinin kaldırılmasına, bu eylemle ilgili olarak sanık hakkında tazyik hapsi infaz edilmekte ise salıverilmesine; bozma sebebine göre kanun yararına bozma isteminin (2) no’lu nedeni yönünden karar verilmesine yer olmadığına, 25/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.