Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1980 Esas 2019/4768 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62/1, 51/1-37-8. maddeler gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Dairemizin yerleşik uygulamalarına göre, taksirle öldürme suçunun zarar suçu, TCK"nın 179/3. maddesinde düzenlenen trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun tehlike suçu olması, her iki suçun birlikte işlendiği hallerde, sanığın hangi suç nedeniyle cezalandırılacağı belirlenirken, anılan suçlar için kanunda öngörülen cezaların ağırlığının değil, zarar suçu-tehlike suçu olmaları kriterinin esas alınması gerektiği, buna göre, sanığın taksirle öldürme suçundan cezalandırılmasının mümkün olduğu durumlarda sadece taksirle öldürme suçundan cezalandırılması, gerekmekte olup somut olayda sanığın 2,72 promil alkollü olarak sevk ettiği araçla seyir halindeyken kaza mahali olan kavşakta kırmızı ışık ihlali yaparak, ölenin kullanmış olduğu araca çarpması sonucu ölümle neticelenen trafik kazasına sebebiyet verdiği, sanık hakkında 21.07.2015 tarihlinde tanzim edilen iddianame doğrultusunda Antalya 23. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/549 esas 2015/440 kararı ile sanığın TCK"nın 85/1, 22/3, 62/1, 53/6. maddeleri gereğince 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve bu kararın 21.01.2016 tarihinde kesinleştiği anlaşıldığından, yukarıda izah edilen gerekçeyle ve sanığın taksirle öldürme suçundan cezalandırılması sebebiyle, sanık hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm verilmesine yer olmadığına kararı verilmesi yerine bu suçtan da mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.