Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1698 Esas 2019/4764 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1698
Karar No: 2019/4764
Karar Tarihi: 09.04.2019

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1698 Esas 2019/4764 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan Asliye Ceza Mahkemesi tarafından TCK'nın 179/3-2, 62/1, 58, 53/1, a, b, c, d, e maddeleri uyarınca mahkum edilmiştir. Temyiz edilen kararda, sanık hakkında Konya 10.Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/264 Esas, 2010/1252 Karar sayılı ilamında tehdit suçundan mahkumiyet esas alınmıştır. Ancak daha sonra yapılan değerlendirmede, 5237 sayılı TCK'nın 106/1. maddesinde tanımı yapılan tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmıştır. Bu sebeple, sanığın hükümleri zaman bakımından değişen kanunlar arasındaki farklılığı gerekçe gösterilerek lehine olan kanunun uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Sonuç olarak, hüküm sanık hakkında bahsedilen ilama göre değerlendirilerek TCK'nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Sanığın TCK'nın 53. maddesi uyarınca mahkumiyeti Anayasa Mahkemesinin iptal kararı göz önünde bulundurularak bozulmuştur.
Detaylı kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- TCK'nın 179/3-2 maddesi: Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçu
- TCK'nın 62/1 m

12. Ceza Dairesi 2019/1698 E. , 2019/4764 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62/1, 58, 53/1, a, b, c, d, e. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın temyiz itirazlarının reddine,ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Konya 10.Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/264 Esas, 2010/1252 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin, 5237 sayılı TCK"nın 106/1. maddesinde düzenlenen tehdit suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra, 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 106/1. maddesinde tanımı yapılan tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesi uyarınca, aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre uzlaştırma işlemleri ilgili mahkemece yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanık hakkında bahsedilen ilam esas alınarak TCK"nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun değerlendirilmesi,
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.