Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/344 Esas 2019/4750 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/344
Karar No: 2019/4750
Karar Tarihi: 09.04.2019

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/344 Esas 2019/4750 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle yaralama suçundan mahkum edilmesi sonucunda vereceği cezanın 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına karar verildiği belirtilmektedir. Bu kararın kesinleşmesinden sonra sanık denetim süresi içinde sair tehdit suçunu iki kez işlediği için mahkum edildiği ve ikinci kez verilen ceza kararının da kesinleştiği açıklanmaktadır. TCK’nin 61/2. maddesi gereğince yapılacak arttırımın öncelikle bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmesine rağmen yanılgıya düşülerek arttırımın öncelikle TCK’nın 89/2-b fıkrası gereğince yapıldığı ifade edilmektedir. Sanık müdafiinin savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle hüküm bozulmuş ve detaylı inceleye 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince başlanacağı belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri: TCK’nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 62, 61/2 ve 106/1.2. cümle maddeleri; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5 ve 193 maddeleri; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi; 1412 sayılı CMUK’un 321.

12. Ceza Dairesi 2018/344 E. , 2019/4750 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 62. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Tekirdağ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/02/2010 tarihli ve 2007/797 esas, 2010/35 karar sayılı kararının 19.02.2010 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 06.10.2014 tarihinde TCK"nın 106/1.2 cümle. maddesinde tanımlanan sair tehdit suçunu iki kere işlediği ve Tekirdağ 2.Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 24.02.2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Tekirdağ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.06.2015 tarihli ve 2015/91 Esas, 2015/322 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
TCK"nın 61/2. maddesi gereğince, temel ceza üzerinden yapılacak arttırımın öncelikle bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması suretiyle yapılması gerekirken,uygulama sırasında yanılgıya düşülerek temel ceza üzerinden öncelikle TCK"nın 89/2-b fıkrası gereğince arttırım yapılmış olması, sonuç ceza değişmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanık hakkında lehe hükümlerin uygulanmadığına. hüküm açıklanırken paraya çevrilmeyip seçenek yaptırımlar uygulanmadığına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa 5271 sayılı CMK"nın 193. maddesi uyarınca duruşmaya katılmadığı takdirde "daha önce açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanacağı" şeklinde ihtarat içerir davetiye tebliği sağlanmadan veya sanığın savunması alınmadan, duruşmada hazır bulunmayan sanık hakkındaki hükmün açıklanarak mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince sair yönler incelenmeksizin, isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.