Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/9003 Esas 2018/3714 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/9003
Karar No: 2018/3714
Karar Tarihi: 17.05.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/9003 Esas 2018/3714 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, davacı vekili müvekkilinin sadece 25.000 TL'lik borç için kefil olduğunu iddia etmiştir. Ancak, müvekkilinin icra baskısı altında toplam 97.650 TL ödeme yaptığı için, bu meblağın ödeme tarihinden itibaren reeskont faizi ile müvekkiline iadesine karar verilmesi talep edilmiştir. Davalı vekili davanın reddini istemiş ancak Asliye Ticaret Mahkemesi kararı kısmen kabul etmiştir. Oluşan durumu değerlendiren karar Dairemizce davalı yararına bozulmuştur. Davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunsa da gerektirici sebeplerin olmaması nedeniyle bu talep reddedilmiştir. HUMK 442. madde gereğince bakiye karar düzeltme harcının ve para cezasının Hazine'ye gelir kaydedilmesine karar verilmiştir. 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi uyarınca takdiren 314,79 TL para cezası verilmiştir. Kararda, HUMK'nin kuralları uygulanmıştır.

11. Hukuk Dairesi 2016/9003 E. , 2018/3714 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 29/12/2014 gün ve 2014/908-2014/499 sayılı kararı bozan Daire’nin 30/03/2016 gün ve 2015/13205-2016/3456 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, dava dışı borçlu Özcan Arslan ile davalı bankanın yaptığı 11.11.2011 tarihli Genel Kredi ve Teminat Sözleşmesini müvekkilinin müteselsil kefil olarak imzaladığını, kefil olunan kredi limiti el yazısı ile 300.000 TL olarak gösterilmesine rağmen müvekkilinin sadece 25.000 TL"lik borç için kefil olduğunu, ödeme planında da bu miktarın yazıldığını, asıl borçlunun ödemediği müvekkilinin de kefil olmadığı bir başka kredi borcu nedeniyle müvekkili hakkında icra takibi başlatıldığını, müvekkilinin icra baskısı altında toplam 97.650 TL ödediğini ileri sürerek, bu meblağın ödeme tarihinden itibaren reeskont faiziyle müvekkiline iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın taraf vekilleri tarafından temyizi üzerine karar Dairemizce davalı yararına bozulmuştur.
Davacı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 14,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 314,79 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 17/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.