Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, davanın usulden reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

Dava, davacının girişindeki kar ve buzda kayıp düşmesi sonucu vücudunda kırıklar meydana gelmesi nedeniyle sorumlu olduğunu iddia ettiği davalılardan maddi ve manevi tazminat talebine ilişkindir.
Mahkemece, davalı yönünden; hizmet kusuruna dayalı olarak açılan davanın 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 2. Maddesi gereğince tam yargı davasının konusunu oluşturduğu gerekçesiyle, yargı yolu caiz olmadığından HMK m. 114/1-b ve 115/2 uyarınca davanın usulden reddine, davalı şirket yönünden ise; davalı şirket ile davacı arasında herhangi bir sözleşme veya iş ilişkisi bulunmadığı, teknik şartnamede davalı şirketin kar ve buzlanmayı ortadan kaldırmaya yönelik alet ve malzeme tedarik edeceğinin veya bu konuda görevli olduğunun düzenlenmediği gerekçesiyle pasif husumet yokluğundan HMK m. 114/1-d ve 115/2 maddesi uyarınca davanın usulden reddine karar verilmiştir.
Her ne kadar davalı Bakanlık yönünden yargı yolu caiz olmadığından verilen ret kararında bir isabetsizlik yok ise de; davalı şirket yönünden, ortada haksız fiil olduğu gözetilerek dosya tefrik edilip genel mahkeme sıfatıyla bakılarak hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ve yerinde olmayan gerekçeyle pasif husumet yokluğundan davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacı davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
11.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.