Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2017/4964 Esas 2018/673 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili kuruma ait araç davalı çocuğun sürücüsü olduğu çalıntı aracı yakalamak isterken araçların çarpıştığını, kurum aracının pert olduğunu ve mübadele yolu ile satışının yapılmasına karar verildiğini beyanla, fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla 14.000,00 TL hasar bedelinin olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulü ile, 13.000,00 TL"nin 17.08.2013 tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınıp davacıya verilmesine, davacının fazla taleplerinin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.6100 Sayılı HMK."nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 Sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen temyiz kesinlik sınırı 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL"ye çıkarılmıştır.
Davacı fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 14.000,00 TL maddi tazminat talep etmiş, mahkemece bilirkişi raporuna göre 13.000,00 TL"ye hükmolunmuştur. Davacı için reddedilen kısmın 1.000,00 TL olduğu anlaşıldığından, davacı yönünden verilen hüküm kesin niteliktedir.Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin (isteminin) REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 6.2.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.