MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 23.12.2015 tarih ve 2014/484-2015/812 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin uzun yıllardır kargo taşımacılık hizmetlerini yerine getirdiğini ve bu hizmet için davalı ile çalıştığını, tarafların cari hesap şeklinde çalıştıklarını, davalının 28.01.2012 tarihinde müvekkiline "cari hesap mutabakatı" gönderdiğini ve müvekkili şirketin 29.485,32 TL borçlu olduğunun bildirildiğini, müvekkili şirketin temsilcisinin ofiste bulunmadığı bir dönemde mutabakatın cari hesap ekstresi sanılarak imzalandığını, halbuki müvekkilinin fazladan yaptığı işler olduğunu, bu nedenle müvekkilinin 20.117,18 TL borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının, müvekkili şirketten cari hesap esaslarına göre kargo hizmeti aldığını, 28.01.2012 tarihli 29.551,44 TL tutarındaki cari hesap mutabakatının imza karşılığı tebliğ edildiğini ve devamında da kargo hizmeti alınmaya devam edildiğini, yeni faturaların kesildiğini, alacağın ödenmemesi üzerine 20.117,18 TL tutarındaki alacağın tahsili için davacıya 02.03.2012 tarihli ihtarname gönderildiğini, itiraz edilmeyen hesap mutabakatının kesin delil niteliğinde olduğunu belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, taraf defterleri üzerinde yapılan inceleme neticesinde davacının davalıya 17.706,77 TL borcunun bulunduğunun tespit edildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne; davacının dava tarihi itibariyle davalıya 2.410,41 TL borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 17.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.