Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/4714 Esas 2018/975 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4714
Karar No: 2018/975
Karar Tarihi: 30.01.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/4714 Esas 2018/975 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, suçlu olarak belirlenen kişinin tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkum olduğunu ve suçun kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma olduğunu belirtiyor. Mahkeme, sanık hakkında daha önce açılmış bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmaması nedeniyle, sanık hakkında 6545 sayılı Kanunun 191. maddesinin 5. fıkrasının ve bu suç nedeniyle ilk olarak tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmış olması nedeniyle de 5320 sayılı Kanunun geçici 7. maddesinin 2. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmadığını belirtiyor. Bu nedenle, sanık hakkında, yükümlülüklerini ihlal etmesi nedeniyle, yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması gerektiği sonucuna varıyor. Kanun maddeleri ise 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasıdır.

10. Ceza Dairesi 2015/4714 E. , 2018/975 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Çocuk Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin 16.07.2012 tarihinde kesinleşmesini müteakip, infazı ile ilgili 25.12.214 tarihine kadar geçen 2 yıl 5 ay 9 günlük sürede zamanaşımının durduğu dikkate alınarak yapılan incelemede;
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının ve bu suç nedeniyle ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmış olması nedeniyle de sanık hakkında, 6545 sayılı Kanun"un 85. maddesi ile eklenen 5320 sayılı Kanun"un geçici 7. maddesinin 2. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartları bulunmayıp, bu suçtan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında, 6545 sayılı Kanun"un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası uyarınca, yargılamaya devam olunarak, hüküm kurulması gerektiği cihetle, incelenen hüküm bu madde kapsamında olduğundan, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 30/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.