Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/272 Esas 2019/4661 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : 5.858,52 TL maddi ve 6.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekili ve davacı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat talebinin dayanağı olan Diyarbakır 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/298 Esas – 2015/278 Karar sayılı ceza dava dosyasında davacı hakkında verilen beraat hükmünün temyiz edilmeden kesinleştiğine dair şerh düzenlenmiş ise de, anılan mahkemece ceza dava dosyasının temyiz edilmesi üzerine Yargıtaya gönderildiğinin belirtildiği ve Uyap sistemi üzerinden gönderilen evrakların incelenmesinde de hangi sanık hakkında verilen hükmün temyiz edildiği, davacı hakkında verilen beraat hükmüne yönelik herhangi bir temyiz istemi bulunup bulunmadığının anlaşılamadığı dikkate alındığında, bu husus araştırılarak davacı hakkında verilen beraat hükmünün kesinleşip kesinleşmediğinin tereddüde mahal vermeyecek şekilde tespit edilmesi sonrası bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda az manevi tazminata hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekili ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 08/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.