Mahkemesi :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, iş sözleşmesinin emeklilik sebebiyle feshedildiğini belirterek bazı işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalılar davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, toplanan delillere dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
İş sözleşmesinin feshinde ödenmesi gereken izin ücreti, geniş anlamda ücret içinde değerlendirilemez ve 4857 sayılı Kanunun 34. maddesinde sözü edilen bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilemez. O halde, izin ücreti için uygulanması gereken faiz, yasal faiz olmalıdır. Mahkemece talep dikkate alınarak yıllık izin ücreti alacağına yasal faiz oranını geçmemek üzere en yüksek banka mevduat faizi yürütülmesi gerekirken hüküm altına alınan yıllık izin ücreti alacağına doğrudan bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiz işletilmesine karar verilmesi hatalı olup bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden karar bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının yıllık izin ücreti ile ilgili 1/b bendinden “...bankalarca mevduata uygulanan en yüksek banka mevduat...” kelimelerinin çıkartılarak yerine “...yasal faiz oranını geçmemek üzere en yüksek banka mevduat faizi...” sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 18.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.