Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/20529 Esas 2014/22934 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Ünye 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 11/02/2014
Numarası : 2012/480-2014/42

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, davalı işyerinde 1989-14.11.2011 tarihleri arasında çeşitli görevlerde çalıştığını, 2002-2011 yılları arasında yürürlükte olan TİS"ler gereği kendisine ödenmesi gereken sendikal ikramiyenin ödenmediğini bildirerek ödenmeyen sendikal ikramiyelerin tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının TİS"de düzenlenen ikramiyeden faydalanacak personel sınıfından olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Toplu İş Sözleşmesinden kaynaklanan istekler bakımından uygulanması gereken faiz oranı ve bilirkişi raporunun hükme esas alınabilecek yeterliliğe sahip olup olmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokavt Kanununun 61"inci maddesinde, “Toplu İş Sözleşmesine dayanan eda davalarında ifaya mahkum edilen taraf, temerrüt tarihinden itibaren, bankalarca uygulanan en yüksek işletme kredisi faizi üzerinden temerrüt faizi ödemeye de mahkum edilir” şeklinde kurala yer verilerek, uygulanması gereken faiz oranı belirtilmiştir. Toplu İş Sözleşmesinden kaynaklanan işçilik alacaklarından ödeme günü açıkça kararlaştırılmış olanlar bakımından belirlenen ödeme tarihi, ödeme günü tespit edilmemiş olanlar yönünden ise işverenin temerrüde düşürüldüğü tarihten itibaren bankalarca uygulanan en yüksek işletme kredisi faizine karar verilmelidir. Dava dilekçesinde yasal faiz istenmiş olması da bu bakımdan sonuca etkili değildir. Yukarıda sözü edilen faiz 2822 sayılı Yasada belirlenmiş olmakla, işçinin isteği bahsi geçen özel faiz olarak anlaşılmalıdır.
Diğer yandan, alacağın bir kısmının yasadan bir kısmının ise Toplu İş Sözleşmesinden doğması halinde, kural olarak yasadan ve Toplu İş Sözleşmesinden doğan miktarlar ayrı ayrı belirlenmeli ve yasadan kaynaklanan için yasal faize, toplu iş sözleşmesi sebebiyle ödenmesi gereken miktar yönünden ise işletme kredisi faizine karar verilmelidir.
Somut olayda, dava dosyası dava konusu alacağın hesaplanması için uzman bilirkişiye tevdi edilmek üzere Ankara İş Mahkemesine istinabe talebinde bulunulmuş olsa da Ankara İş Mahkemesince İş Hukuku alanında uzman bir bilirkişi yerine ekonomist - işletme yönetimi uzmanı sıfatlı bir bilirkişi tarafından inceleme yapılmıştır. Buna rağmen mahkemece bu bilirkişi raporu hükme esas alınmak suretiyle karar verilmiş olması hatalıdır. Yapılacak iş, dosya TİS"den kaynaklı alacakların hesaplanması konusunda uzman bir bilirkişiye tevdi edilmek suretiyle ikramiye alacağı hesaplanmalı, yukarıda ayrıntılı olarak belirtilen esaslar çerçevesinde ikramiye alacağına uygulanacak faizler de hesaplandıktan sonra çıkacak sonuca göre bir karar verilmelidir.
Mahkemece bu husus gözetilmeden İş Hukuku alanında uzman olmayan bilirkişinin hazırlamış olduğu rapor hükme esas alınmak suretiyle karar verilmiş olması doğru olmayıp bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 17.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.