Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/14672 Esas 2014/22930 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Çorum 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 04/07/2014
Numarası : 2012/946-2014/206

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, mevsimlik işçi olduğunu, 2012 yılı çalışma dönemi içinde işe başlatılmadığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı ise davacı ve arkadaşlarının 2011 yılı içerisinde normal çalışma sezonunda çalışmaya başladıklarını ancak sezon sona ermeden 12 kişinin toplu olarak işi bıraktığını, davacının işi bırakması nedeniyle 2011 sezonunda işlerin aksadığını, tüm işçilere işe gelmeleri söylendiği halde davacı ve arkadaşlarının başka bir işyerinde işe başladıklarını, bu nedenle iş sözleşmesinin feshine kendisinin neden olduğunu, işe gelmeyerek iş sözleşmesini kendisinin feshettiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalı işverenin, davacının da içinde olduğu 12 işçi için devamsızlık tutanağı düzenlediğini, hizmet döküm cetveline göre bir önceki yıl 2010 yılında da davacının sezon sonu gibi işten ayrılıp başka bir yerde çalıştığının görüldüğünü, işçilerin iş sözleşmelerinin feshinden önce işe dönmemeleri halinde sözleşmenin feshedileceği yönünde bir ihtarda bulunulmadığını, davacının uzun yıllar süren hizmetini, işçilik hak ve alacaklarından vazgeçecek şekilde devamsızlık yapmak suretiyle sona erdirmesinin hayatın olağan akışına aykırı olduğunu ve bu nedenlerle kıdem ve ihbar tazminatı ödenmesi gerektiği kanaatine varılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında iş akdinin feshi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı, davalı işyerinde mevsimlik işçi olarak toplamda 1 yıl 8 ay 10 gün süre ile çalışmış olup ranzacı/presçi olarak görev yapmıştır.Davacıya ait hizmet döküm cetveli incelendiğinde davacının davalı işyerinde 26.09.2011 tarihine kadar çalıştıktan sonra bu tarihte çıktığı, 06.10.2011 tarihinde dava dışı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı bünyesinde çalışmaya başladığı görülmüştür. Bununla birlikte davacı ve arkadaşlarının 27-28-29 Eylül 2011 tarihinde devamsızlık yaptıklarına dair tutanak ile davacının dava dışı işyerinde işe başlamasından 1 hafta kadar sonra tebliğ edildiği anlaşılan davalı işverenin iş sözleşmesini 4857 sayılı Kanununun 25/2-g bendi uyarınca feshettiğine dair noter fesih bildirimi de sunulmuştur. Davalı işverenin ve davalı tanıklarının beyanları yanında bizzat davacı tanıklarının dahi davacının dava dışı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı bünyesinde kömür işinde çalışmak için işyerinden ayrıldığını beyan etmeleri, davacının hizmet cetveli incelendiğinde mevsim sonlarının genellikle Ekim ayı ortalarından sonraki günlere ilişkin olduğu ancak 2011 yılında davacının sezonun bitimine 1 ay kadar bir zaman kala bir kısım arkadaşları ile dava dışı Vakıf bünyesinde kömür dağıtma işi için işyerinden sezon bitmeden ayrıldıkları, bir başka iş bulduğundan bu işte çalışmak için sezon bitimini beklemeden işten ayrılmak suretiyle iş sözleşmesini kendisinin sonlandırdığını, bu sonlandırmanın haklı bir nedene dayanmadığı anlaşılmakla başka bir işte çalışmak için işyerinden kendi isteği ile istifa ederek ayrılması neticesinde kıdem ve ihbar tazminatı hakkı bulunmamaktadır. Nitekim aynı şekilde işten ayrılan işçilerin açmış olduğu davalara yönelik olarak Dairemiz emsal 2014/4797 ve 2014/5119
Mahkemece davacının kıdem ve ihbar tazminatı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme sonucunda kıdem ve ihbar tazminatı alacağı olduğunun kabulü ile hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17.12.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.