MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, zayi belgesi verilmesi talep edilmiştir. Mahkemece talebin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dava, 5253 sayılı Dernekler Kanunu"nun 32. maddesinin (k) bendi uyarınca zayi belgesi verilmesi istemine ilişkin olup, mahkemece davacı dernek yöneticisinin Yasada öngörülen 15 günlük süre geçirildikten sonra mahkemeye başvurduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dernekler Kanunu"nun 32. maddesinin (k) bendinde "9 ve 19 uncu maddelerin üçüncü fıkralarındaki zorunluluğa uymayanlar ile tutulması zorunlu olan defter ve belgelerin, gerekli dikkat ve özen gösterilmiş olması şartıyla elde olmayan bir nedenle okunamayacak hâle gelmesi veya kaybolması hâlinde, öğrenme tarihinden itibaren onbeş gün içinde dernek merkezinin bulunduğu yerin yetkili mahkemesine zayi belgesi almak için başvurmayan veya bu belgeyi denetim sırasında ibraz edemeyenler üç aya kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır. 21 inci maddedeki yükümlülüklere aykırılık halinde de failler hakkında aynı cezaya hükmolunur" hükmü düzenlenmiştir. Kanunda düzenlenen 15 günlük süreye ilişkin olarak Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 20.10.2010 gün ve 2010/7-473 Esas 2010/520 Karar sayılı ilamı ile "5253 sayılı Yasanın 32/k bendinde öngörülen onbeş günlük sürenin hak düşürücü nitelikte olmayıp, sadece dernek yöneticilerinin zaman kaybetmeden mahkemeye başvurmalarını sağlamaya yönelik ve başvurulmamasının cezai sonuçlara bağlandığı özel bir düzenlemedir" yönünde kararının bulunduğu, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun bu kararının Dairemiz tarafından da benimsendiği gözetildiğinde, mahkemece işin esasına girilerek bir karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 30.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.